χέοντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰé.on.tes/ → /ˈçe.on.tes/ → /ˈçe.on.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰé.on.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰe.on.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈçe.on.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈçe.on.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈçe.on.des/

Participle

χέοντες • (khéontes)

1. masculine nominative/vocative plural of χέων (khéōn)