битанга

Serbo-Croatian

Etymology

From Hungarian bitang, from Old High German bintunge (“robbery”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bǐtaːnɡa/
• Hyphenation: би‧тан‧га

Noun

бѝта̄нга m (Latin spelling bìtānga)

1. rogue, rascal

Declension

Declension of битанга

	singular	plural
nominative	бѝта̄нга	битанге
genitive	битанге	бѝта̄нга̄/бѝта̄нгӣ
dative	битанги	битангама
accusative	битангу	битанге
vocative	битанго	битанге
locative	битанги	битангама
instrumental	битангом	битангама

References

• “битанга” in Hrvatski jezični portal