вәкил
Bashkir edit
Etymology edit
From Arabic وَكِيل (wakīl, “agent”).
Cognate with Kazakh уәкіл (uäkıl), Uzbek vakil, Azerbaijani vəkil, Turkish vekil.
Pronunciation edit
Noun edit
вәкил • (vəkil)
- representative
- Ихтилалсылар килешеү төҙөргә мәжбүр була, уларҙың вәкилдәрен аманатҡа алғандар.
- İxtilalsılar kileşew töźörgə məjbür bula, ularźıñ vəkildəren amanatqa alğandar.
- The rebels were forced to make an agreement, their representatives were taken hostage.
- spokesperson
Declension edit
Declension of вәкил (vəkil)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| absolute | вәкил (vəkil) | вәкилдәр (vəkildər) |
| definite genitive | вәкилдең (vəkildeñ) | вәкилдәрҙең (vəkildərźeñ) |
| dative | вәкилгә (vəkilgə) | вәкилдәргә (vəkildərgə) |
| definite accusative | вәкилде (vəkilde) | вәкилдәрҙе (vəkildərźe) |
| locative | вәкилдә (vəkildə) | вәкилдәрҙә (vəkildərźə) |
| ablative | вәкилдән (vəkildən) | вәкилдәрҙән (vəkildərźən) |
Tatar edit
Noun edit
вәкил • (wäkil) (Latin spelling väqil)
- (law) envoy, ambassador