дѧкованый

Old Ruthenian

Etymology

From дѧ́ковати (djákovati, “to thank”) +‎ -ный (-nyj).

Adjective

дѧ́кованый • (djákovanyj)

1. thankful (showing thanks)

   Панно, дѧковано ти будъ ѡт всих витезеи, што еси рада ѡстеречы витезѧ ѡт легкости ― Panno, djakovano ti bud ot vsix vitezei, što esi rada osterečy vitezja ot lehkosti ― (please add an English translation of this usage example)

Declension

Declension of дѧкованый (hard)

		masculine	neuter	feminine	plural
nominative		дѧкованый djakovanyj	дѧкованоє djakovanoje	дѧкованаꙗ djakovanaja	дѧкованыѣ djakovanyjě
genitive		дѧкованого djakovanoho		дѧкованоѣ djakovanojě	дѧкованыхъ djakovanyx
dative		дѧкованому djakovanomu		дѧкованой djakovanoj	дѧкованымъ djakovanym
accusative	animate	дѧкованого djakovanoho	дѧкованоє djakovanoje	дѧкованую djakovanuju	дѧкованыхъ djakovanyx
	inanimate	дѧкованый djakovanyj			дѧкованыѣ djakovanyjě
instrumental		дѧкованымъ djakovanym		дѧкованою djakovanoju	дѧковаными djakovanymi
locative		дѧкованомъ djakovanom		дѧкованой djakovanoj	дѧкованыхъ djakovanyx
ㅤ
short form		дѧкованъ djakovan	дѧковано djakovano	дѧкована djakovana	дѧкованы djakovany

Related terms

Old Ruthenian terms derived from the Proto-Indo-European root *teng-‎ (0 c, 6 e)

Further reading

• Zhurawski, A. I., editor (1989), “дякованый”, in Гістарычны слоўнік беларускай мовы [Historical Dictionary of the Belarusian Language] (in Belarusian), numbers 9 (дорогоценный – жеребей), Minsk: Navuka i tekhnika, →ISBN, page 135