թաւալել • (tʻawalel)
- infinitive of թաւալիմ (tʻawalim)
o-type
|
|
singular (uncountable)
|
| nominative
|
թաւալել (tʻawalel)
|
| genitive
|
թաւալելոյ (tʻawaleloy)
|
| dative
|
թաւալելոյ (tʻawaleloy)
|
| accusative
|
թաւալել (tʻawalel)
|
| ablative
|
թաւալելոյ (tʻawaleloy)
|
| instrumental
|
թաւալելով (tʻawalelov)
|
| locative
|
թաւալել (tʻawalel)
|
