լիանամ

Old Armenian

Etymology

From լի (li) +‎ -ան- (-an-).

Verb

լիանամ • (lianam)  (aorist indicative լիացայ)

1. to be filled to repletion, to be overfilled; to be satiated, to luxuriate

Conjugation

mediopassive

infinitive		լիանալ (lianal)		participle	լիացեալ (liacʻeal)
causative		լիացուցանեմ (liacʻucʻanem)		aorist stem	լիաց- (liacʻ-)
person		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լիանամ (lianam)	լիանաս (lianas)	լիանայ (lianay)	լիանամք (lianamkʻ)	լիանայք (lianaykʻ)	լիանան (lianan)
	imperfect	լիանայի (lianayi)	լիանայիր (lianayir)	լիանայր (lianayr)	լիանայաք (lianayakʻ)	լիանայիք (lianayikʻ)	լիանային (lianayin)
	aorist	լիացայ (liacʻay)	լիացար (liacʻar)	լիացաւ (liacʻaw)	լիացաք (liacʻakʻ)	լիացայք (liacʻaykʻ)	լիացան (liacʻan)
subjunctive		ես	դու	նա	մեք	դուք	նոքա
	present	լիանայցիմ (lianaycʻim)	լիանայցիս (lianaycʻis)	լիանայցի (lianaycʻi)	լիանայցիմք (lianaycʻimkʻ)	լիանայցիք (lianaycʻikʻ)	լիանայցին (lianaycʻin)
	aorist	լիացայց (liacʻaycʻ)	լիասցիս (liascʻis)	լիասցի (liascʻi)	լիասցուք (liascʻukʻ)	լիասջիք (liasǰikʻ)	լիասցին (liascʻin)
imperatives		—	(դու)	—	—	(դուք)	—
	imperative	—	լիացի՛ր (liacʻír)	—	—	լիացարո՛ւք (liacʻarúkʻ)	—
	cohortative	—	լիասջի՛ր (liasǰír)	—	—	լիասջի՛ք (liasǰíkʻ)	—
	prohibitive	—	մի՛ լիանար (mí lianar)	—	—	մի՛ լիանայք (mí lianaykʻ)	—

Descendants

• Armenian: լիանալ (lianal), լենալ (lenal)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “լիանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy