Arabic edit

Root
ن ح ر (n-ḥ-r)

Verb edit

اِنْتَحَرَ (intaḥara) VIII, non-past يَنْتَحِرُ‎ (yantaḥiru)

  1. (intransitive) to commit suicide, to kill oneself
  2. (obsolete, intransitive, reciprocal) to fight one another [+ عَلَى (object) = over]
  3. (obsolete, transitive) to slaughter, Synonym of نَحَرَ (naḥara)
  4. (obsolete, intransitive) to rain heavily

Conjugation edit

Derived terms edit

South Levantine Arabic edit

Root
ن ح ر
1 term

Etymology edit

From Arabic اِنْتَحَرَ (intaḥara).

Pronunciation edit

  • IPA(key): /in.ta.ħar/, [ɪnˈta.ħar]
  • (file)

Verb edit

انتحر (intaḥar) VIII (present بنتحر (bintḥer))

  1. to commit suicide

Conjugation edit

    Conjugation of انتحر (intaḥar)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m انتحرت (intaḥart) انتحرت (intaḥart) انتحر (intaḥar) انتحرنا (intaḥarna) انتحرتو (intaḥartu) انتحرو (intaḥaru)
f انتحرتي (intaḥarti) انتحرت (intaḥrat)
present m بنتحر (bantḥer) بتنتحر (btintḥer) بنتحر (bintḥer) مننتحر (mnintḥer) بتنتحرو (btintiḥru) بنتحرو (bintiḥru)
f بتنتحري (btintiḥri) بتنتحر (btintḥer)
subjunctive m انتحر (antḥer) تنتحر (tintḥer) ينتحر (yintḥer) ننتحر (nintḥer) تنتحرو (tintiḥru) ينتحرو (yintiḥru)
f تنتحري (tintiḥri) تنتحر (tintḥer)
imperative m انتحر (intḥir) انتحرو (intiḥru)
f انتحري (intiḥri)