انسلخ

Arabic

Root
س ل خ (s l ḵ)
4 terms

FWOTD – 2 September 2018

Pronunciation

• IPA^(key): /in.sa.la.xa/

Verb

اِنْسَلَخَ • (insalaḵa) VII (non-past يَنْسَلِخُ (yansaliḵu), verbal noun اِنْسِلَاخ (insilāḵ))

1. to cast off, to slough, to become stripped of, to become detached
   • 609–632 CE, Qur'an, 7:175:

     وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ

     wa-tlu ʕalay-him nabaʔa llaḏī ʔātaynāhu ʔāyātinā fa-nsalaḵa min-hā fa-ʔatbaʕa-hū š-šayṭānu fa-kāna mina l-ḡāwīna

     And recite to them the news of him whom we gave [notice of] Our signs but detached himself from them, so Satan pursued him and he became of the misled.

2. (of a month) to end, to pass
   • 609–632 CE, Qur'an, 9:5:

     فَإِذَا ٱنْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُوا لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ

     fa-ʔiḏā nsalaḵa al-ʔašhuru l-ḥurumu fa-qtulū l-mušrikīna ḥayṯu wajadttumū-hum wa-ḵuḏū-hum wa-ḥṣurū-hum wa-qʕudū la-hum kulla marṣadin

     And when the sacred months have passed, then kill the polytheists wherever you find them and capture them and besiege them and sit waiting for them at every place of ambush.

Conjugation

    Conjugation of اِنْسَلَخَ (VII, sound, no passive (?), verbal noun اِنْسِلَاخ)

verbal noun الْمَصْدَر						اِنْسِلَاخ insilāḵ
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُنْسَلِخ munsaliḵ
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْسَلَخْتُ insalaḵtu	اِنْسَلَخْتَ insalaḵta	اِنْسَلَخَ insalaḵa		اِنْسَلَخْتُمَا insalaḵtumā	اِنْسَلَخَا insalaḵā		اِنْسَلَخْنَا insalaḵnā	اِنْسَلَخْتُمْ insalaḵtum	اِنْسَلَخُوا insalaḵū
	f		اِنْسَلَخْتِ insalaḵti	اِنْسَلَخَتْ insalaḵat			اِنْسَلَخَتَا insalaḵatā			اِنْسَلَخْتُنَّ insalaḵtunna	اِنْسَلَخْنَ insalaḵna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْسَلِخُ ʔansaliḵu	تَنْسَلِخُ tansaliḵu	يَنْسَلِخُ yansaliḵu		تَنْسَلِخَانِ tansaliḵāni	يَنْسَلِخَانِ yansaliḵāni		نَنْسَلِخُ nansaliḵu	تَنْسَلِخُونَ tansaliḵūna	يَنْسَلِخُونَ yansaliḵūna
	f		تَنْسَلِخِينَ tansaliḵīna	تَنْسَلِخُ tansaliḵu			تَنْسَلِخَانِ tansaliḵāni			تَنْسَلِخْنَ tansaliḵna	يَنْسَلِخْنَ yansaliḵna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْسَلِخَ ʔansaliḵa	تَنْسَلِخَ tansaliḵa	يَنْسَلِخَ yansaliḵa		تَنْسَلِخَا tansaliḵā	يَنْسَلِخَا yansaliḵā		نَنْسَلِخَ nansaliḵa	تَنْسَلِخُوا tansaliḵū	يَنْسَلِخُوا yansaliḵū
	f		تَنْسَلِخِي tansaliḵī	تَنْسَلِخَ tansaliḵa			تَنْسَلِخَا tansaliḵā			تَنْسَلِخْنَ tansaliḵna	يَنْسَلِخْنَ yansaliḵna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْسَلِخْ ʔansaliḵ	تَنْسَلِخْ tansaliḵ	يَنْسَلِخْ yansaliḵ		تَنْسَلِخَا tansaliḵā	يَنْسَلِخَا yansaliḵā		نَنْسَلِخْ nansaliḵ	تَنْسَلِخُوا tansaliḵū	يَنْسَلِخُوا yansaliḵū
	f		تَنْسَلِخِي tansaliḵī	تَنْسَلِخْ tansaliḵ			تَنْسَلِخَا tansaliḵā			تَنْسَلِخْنَ tansaliḵna	يَنْسَلِخْنَ yansaliḵna
imperative الْأَمْر	m		اِنْسَلِخْ insaliḵ			اِنْسَلِخَا insaliḵā				اِنْسَلِخُوا insaliḵū
	f		اِنْسَلِخِي insaliḵī							اِنْسَلِخْنَ insaliḵna