Arabic

edit

Etymology 1

edit

Verb

edit

تَبِيتِي (tabītī) (form I) /ta.biː.tiː/

  1. second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of بَاتَ (bāta)

Etymology 2

edit

Verb

edit

تبيتي (form II)

  1. تُبَيِّتِي (tubayyitī) /tu.baj.ji.tiː/: second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of بَيَّتَ (bayyata)
  2. تُبَيَّتِي (tubayyatī) /tu.baj.ja.tiː/: second-person feminine singular non-past passive subjunctive/jussive of بَيَّتَ (bayyata)