تسبيح
Arabic edit
Root |
---|
س ب ح (s-b-ḥ) |
Etymology edit
Verbal noun of سَبَّحَ (sabbaḥa).
Pronunciation edit
Noun edit
تَسْبِيح • (tasbīḥ) m
- glorification of God
- exclamation of tasbih, such as:
- سبحان الله ― subḥān Allah ― Glory be to Allah
- (colloquial) prayer beads, misbaha
Declension edit
Declension of noun تَسْبِيح (tasbīḥ)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | تَسْبِيح tasbīḥ |
التَّسْبِيح at-tasbīḥ |
تَسْبِيح tasbīḥ |
Nominative | تَسْبِيحٌ tasbīḥun |
التَّسْبِيحُ at-tasbīḥu |
تَسْبِيحُ tasbīḥu |
Accusative | تَسْبِيحًا tasbīḥan |
التَّسْبِيحَ at-tasbīḥa |
تَسْبِيحَ tasbīḥa |
Genitive | تَسْبِيحٍ tasbīḥin |
التَّسْبِيحِ at-tasbīḥi |
تَسْبِيحِ tasbīḥi |
Derived terms edit
- تَسْبِيحَة (tasbīḥa)
Descendants edit
- Judeo-Arabic: תסביח (tasbīḥ)
- → Azerbaijani: təsbeh
- → Bashkir: тәсбих (təsbix)
- → Japanese: タスビーフ (tasubīfu)
- → Persian: تسبیح (tasbih)
- → Polish: tasbih
- → Swahili: tasbihi
- → Tausug: tasbi
- → Ottoman Turkish: تسبیح (tesbih, tespih)
- → Yakan: tasbi