See also: تسؤ

Arabic edit

Etymology 1 edit

Verb edit

تَسْوَ (taswa) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of سَوِيَ (sawiya)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of سَوِيَ (sawiya)

Verb edit

تُسْوَ (tuswa) (form I)

  1. second-person masculine singular non-past passive jussive of سَوِيَ (sawiya)
  2. third-person feminine singular non-past passive jussive of سَوِيَ (sawiya)

Etymology 2 edit

Verb edit

تُسَوِّ (tusawwi) (form II)

  1. second-person masculine singular non-past active jussive of سَوَّى (sawwā)
  2. third-person feminine singular non-past active jussive of سَوَّى (sawwā)

Verb edit

تُسَوَّ (tusawwa) (form II)

  1. second-person masculine singular non-past passive jussive of سَوَّى (sawwā)
  2. third-person feminine singular non-past passive jussive of سَوَّى (sawwā)

Persian edit

Etymology edit

Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (tasūg), from where also borrowed Arabic طَسُّوج (ṭassūj) and Classical Syriac ܛܺܝܣܽܘܓܳܐ (ṭīssūḡā), according to Friedrich Müller a loan of Pali catasso f (four).

Pronunciation edit

 

Readings
Classical reading? tasū
Dari reading? tasū
Iranian reading? tasu
Tajik reading? tasu

Noun edit

تسو (tasu) (plural تسوها (tasuhâ))

  1. hour
    Synonym: (commoner) ساعت (sâ'at)
  2. the twenty-fourth part of a weight, measure, or day

Descendants edit

  • Middle Armenian: թասու (tʿasu)

References edit

  • Brockelmann, Carl (1895) Lexicon Syriacum (in Latin), Berlin, Edinburgh: Reuther & Reichard, T. & T. Clark, page 137a
  • Hübschmann, Heinrich (1897) Armenische Grammatik. 1. Theil: Armenische Etymologie (in German), Leipzig: Breitkopf & Härtel, page 266
  • Müller, Friedrich (1894) “Pahlawi und neupersische Etymologien”, in Wiener Zeitschrift für die Kunde des Morgenlandes (in German), volume 8, page 184
  • Vullers, Johann August (1855) “تسو”, in Lexicon Persico-Latinum etymologicum cum linguis maxime cognatis Sanscrita et Zendica et Pehlevica comparatum, e lexicis persice scriptis Borhâni Qâtiu, Haft Qulzum et Bahâri agam et persico-turcico Farhangi-Shuûrî confectum, adhibitis etiam Castelli, Meninski, Richardson et aliorum operibus et auctoritate scriptorum Persicorum adauctum[1] (in Latin), volume I, Gießen: J. Ricker, page 445b