سليخة
Arabic
editEtymology
editFrom the root س ل خ (s l ḵ); a wanderwort with potential for a native Arabian Peninsula origin, Old South Arabian 𐩪𐩡𐩭𐩩 (s¹lḫt), Neo-Babylonian 𒋆𒃻𒇷𒄩𒌈 (/šalīḫātu/) (attested once as plural), Latin serichatum reported by Plin. nat. hist. XII 99. Classical Syriac ܡܫܠܚܬܐ (mǝšallaḥṯā) is apparently learnedly formed after Arabic, Classical Syriac ܣܠܝܟܗ (salīḵā) is only found in Bar Hebraeus and apparently a logogram of Arabic.
Pronunciation
editNoun
editسَلِيخَة • (salīḵa) f
Declension
editDeclension of noun سَلِيخَة (salīḵa)
Singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | سَلِيخَة salīḵa |
السَّلِيخَة as-salīḵa |
سَلِيخَة salīḵat |
Nominative | سَلِيخَةٌ salīḵatun |
السَّلِيخَةُ as-salīḵatu |
سَلِيخَةُ salīḵatu |
Accusative | سَلِيخَةً salīḵatan |
السَّلِيخَةَ as-salīḵata |
سَلِيخَةَ salīḵata |
Genitive | سَلِيخَةٍ salīḵatin |
السَّلِيخَةِ as-salīḵati |
سَلِيخَةِ salīḵati |
Descendants
editReferences
edit- Freytag, Georg (1833) “سليخة”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 2, Halle: C. A. Schwetschke, page 339
- Löw, Immanuel (1924) Die Flora der Juden[2] (in German), volume 2, Wien und Leipzig: R. Löwit, page 114
- Pincus, Siegbert (1916) “Die Scholien des Barhebraeus zu Exodus”, in Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft (in German), volume 70, page 115
- Sima, Alexander (2000) Tiere, Pflanzen, Steine und Metalle in den altsüdarabischen Inschriften (in German), Wiesbaden: Otto Harrassowitz, →ISBN, pages 277–278
- “mšlḥh”, in The Comprehensive Aramaic Lexicon Project, Cincinnati: Hebrew Union College, 1986–
- “slykh”, in The Comprehensive Aramaic Lexicon Project, Cincinnati: Hebrew Union College, 1986–