وافى

See also: وافي

Arabic

Etymology

Root
و ف ي (w-f-y)

Compare وَفَى (wafā, “to fulfill”).

Verb

وَافَى • (wāfā) III, non-past يُوَافِي‎ (yuwāfī)

1. (transitive of the person provided for and construed with بِ (bi) of the thing provided) to provide for in full

Conjugation

Conjugation of

وَافَى

(form-III final-weak)

verbal nouns الْمَصَادِر						مُوَافَاة or وِفَاء muwāfāh or wifāʔ
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُوَافٍ muwāfin
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُوَافًى muwāfan
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وَافَيْتُ wāfaytu	وَافَيْتَ wāfayta	وَافَى wāfā		وَافَيْتُمَا wāfaytumā	وَافَيَا wāfayā		وَافَيْنَا wāfaynā	وَافَيْتُمْ wāfaytum	وَافَوْا wāfaw
	f		وَافَيْتِ wāfayti	وَافَتْ wāfat			وَافَتَا wāfatā			وَافَيْتُنَّ wāfaytunna	وَافَيْنَ wāfayna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُوَافِي ʔuwāfī	تُوَافِي tuwāfī	يُوَافِي yuwāfī		تُوَافِيَانِ tuwāfiyāni	يُوَافِيَانِ yuwāfiyāni		نُوَافِي nuwāfī	تُوَافُونَ tuwāfūna	يُوَافُونَ yuwāfūna
	f		تُوَافِينَ tuwāfīna	تُوَافِي tuwāfī			تُوَافِيَانِ tuwāfiyāni			تُوَافِينَ tuwāfīna	يُوَافِينَ yuwāfīna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُوَافِيَ ʔuwāfiya	تُوَافِيَ tuwāfiya	يُوَافِيَ yuwāfiya		تُوَافِيَا tuwāfiyā	يُوَافِيَا yuwāfiyā		نُوَافِيَ nuwāfiya	تُوَافُوا tuwāfū	يُوَافُوا yuwāfū
	f		تُوَافِي tuwāfī	تُوَافِيَ tuwāfiya			تُوَافِيَا tuwāfiyā			تُوَافِينَ tuwāfīna	يُوَافِينَ yuwāfīna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُوَافِ ʔuwāfi	تُوَافِ tuwāfi	يُوَافِ yuwāfi		تُوَافِيَا tuwāfiyā	يُوَافِيَا yuwāfiyā		نُوَافِ nuwāfi	تُوَافُوا tuwāfū	يُوَافُوا yuwāfū
	f		تُوَافِي tuwāfī	تُوَافِ tuwāfi			تُوَافِيَا tuwāfiyā			تُوَافِينَ tuwāfīna	يُوَافِينَ yuwāfīna
imperative الْأَمْر	m		وَافِ wāfi			وَافِيَا wāfiyā				وَافُوا wāfū
	f		وَافِي wāfī							وَافِينَ wāfīna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وُوفِيتُ wūfītu	وُوفِيتَ wūfīta	وُوفِيَ wūfiya		وُوفِيتُمَا wūfītumā	وُوفِيَا wūfiyā		وُوفِينَا wūfīnā	وُوفِيتُمْ wūfītum	وُوفُوا wūfū
	f		وُوفِيتِ wūfīti	وُوفِيَتْ wūfiyat			وُوفِيَتَا wūfiyatā			وُوفِيتُنَّ wūfītunna	وُوفِينَ wūfīna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُوَافَى ʔuwāfā	تُوَافَى tuwāfā	يُوَافَى yuwāfā		تُوَافَيَانِ tuwāfayāni	يُوَافَيَانِ yuwāfayāni		نُوَافَى nuwāfā	تُوَافَوْنَ tuwāfawna	يُوَافَوْنَ yuwāfawna
	f		تُوَافَيْنَ tuwāfayna	تُوَافَى tuwāfā			تُوَافَيَانِ tuwāfayāni			تُوَافَيْنَ tuwāfayna	يُوَافَيْنَ yuwāfayna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُوَافَى ʔuwāfā	تُوَافَى tuwāfā	يُوَافَى yuwāfā		تُوَافَيَا tuwāfayā	يُوَافَيَا yuwāfayā		نُوَافَى nuwāfā	تُوَافَوْا tuwāfaw	يُوَافَوْا yuwāfaw
	f		تُوَافَيْ tuwāfay	تُوَافَى tuwāfā			تُوَافَيَا tuwāfayā			تُوَافَيْنَ tuwāfayna	يُوَافَيْنَ yuwāfayna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُوَافَ ʔuwāfa	تُوَافَ tuwāfa	يُوَافَ yuwāfa		تُوَافَيَا tuwāfayā	يُوَافَيَا yuwāfayā		نُوَافَ nuwāfa	تُوَافَوْا tuwāfaw	يُوَافَوْا yuwāfaw
	f		تُوَافَيْ tuwāfay	تُوَافَ tuwāfa			تُوَافَيَا tuwāfayā			تُوَافَيْنَ tuwāfayna	يُوَافَيْنَ yuwāfayna

References

• Mace, John (2007) “وافى”, in Arabic Verbs, New York: Hippocrene Books, Inc., →ISBN