Arabic

edit

Etymology 1

edit
Root
و ر ث (w r ṯ)
11 terms

Cognate with Hebrew יָרַשׁ (yāráš).

Verb

edit

وَرِثَ (wariṯa) I, non-past يَرِثُ‎ (yariṯu)

  1. to inherit [with عَنْ (ʕan) ‘from’]
    • 609–632 CE, Qur'an, 21:105:
      وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ ٱلذِّكْرِ أَنَّ ٱلْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصّٰلِحُونَ
      walaqad katabnā fī z-zabūri min baʕdi ḏ-ḏikri ʔanna l-ʔarḍa yariṯuhā ʕibādiya ṣ-ṣāliḥūna
      And already have We written in the Book [of David's psalms], after [mentioning in] the Exposition [of Mosaic Law] (the Torah), that the land shall be inherited by My righteous servants.
    الصِّدِّيقُونَ يَرِثُونَ ٱلْأَرْضَ وَيَسْكُنُونَهَا إِلَىٰ ٱلْأَبَدِ.
    aṣ-ṣiddīqūna yariṯūna l-ʔarḍa wayaskunūnahā ʔilā l-ʔabadi.
    The righteous shall inherit the land, and dwell therein for ever.
    (translation from King James Version, 1611)
Conjugation
edit
Descendants
edit
  • Maltese: wiret
  • Swahili: -rithi

Verb

edit

وَرَّثَ (warraṯa) II, non-past يُوَرِّثُ‎ (yuwarriṯu)

  1. (ditransitive) cause someone to inherit, to transfer by will, to bequeath
Conjugation
edit

Etymology 2

edit

Noun

edit

وِرْث (wirṯm

  1. verbal noun of وَرِثَ (wariṯa) (form I)
Declension
edit
Descendants
edit

Hijazi Arabic

edit
Root
و ر ث
1 term

Etymology 1

edit

From Arabic وِرْث (wirṯ).

Pronunciation

edit

Noun

edit

وِرْث (wirṯ or wirsm

  1. inheritance

Etymology 2

edit

From Arabic وَرِثَ (wariṯa).

Pronunciation

edit

Verb

edit

ورث (wiriṯ) I (non-past يِوْرِث (yiwriṯ))

  1. to inherit
Conjugation
edit
    Conjugation of ورث (wiriṯ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ورثت (wiriṯt) ورثت (wiriṯt) ورث (wiriṯ) ورثنا (wiriṯna) ورثتوا (wiriṯtu) ورثوا (wirṯu)
f ورثتي (wiriṯti) ورثت (wirṯat)
non-past m أورث (ʔawriṯ) تورث (tiwriṯ) يورث (yiwriṯ) نورث (niwriṯ) تورثوا (tiwriṯu) يورثوا (yiwriṯu)
f تورثي (tiwriṯi) تورث (tiwriṯ)
imperative m اورث (awriṯ) اورثوا (awriṯu)
f اورثي (awriṯi)

Etymology 3

edit

From Arabic وَرَّثَ (warraṯa).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /war.raθ/, /war.ras/

Verb

edit

وَرَّث (warraṯ) II (non-past يِوَرِّث (yiwarriṯ))

  1. to pass on inheritance
  2. (ditransitive) cause someone to inherit, to transfer by will, to bequeath
Conjugation
edit
    Conjugation of ورث (warraṯ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ورثت (warraṯt) ورثت (warraṯt) ورث (warraṯ) ورثنا (warraṯna) ورثتوا (warraṯtu) ورثوا (warraṯu)
f ورثتي (warraṯti) ورثت (warraṯat)
non-past m أورث (ʔawarriṯ) تورث (tiwarriṯ) يورث (yiwarriṯ) نورث (niwarriṯ) تورثوا (tiwarriṯu) يورثوا (yiwarriṯu)
f تورثي (tiwarriṯi) تورث (tiwarriṯ)
imperative m ورث (warriṯ) ورثوا (warriṯu)
f ورثي (warriṯi)