کەنین

Central Kurdish

Alternative forms

• پێکەنین (pêkenîn)

Etymology

Ultimately from Proto-Indo-European *kʰendʰ- (“to be joyous”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kaniːn/

Verb

Northern Kurdish	kenîn

کەنین (kenîn) (present stem کەن- (ken-))

1. (intransitive) to laugh

Conjugation

Conjugation

infinitive	کەنین kenîn	past stem	کەنی kenî	present stem	کەن ken
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
simple past	کەنیم kenîm	کەنییت kenîyt	کەنی kenî	کەنیین kenîyn	کەنین kenîn
present	دەکەنِم dekenim	دەکەنیت dekenît	دەکەنێت dekenêt	دەکەنین dekenîn	دەکەنِن dekenin
past imperfect (habitual, progressive)	دەکەنیم dekenîm	دەکەنییت dekenîyt	دەکەنی dekenî	دەکەنیین dekenîyn	دەکەنین dekenîn
past progressive	خەریک بووم دەکەنیم xerîk bûm dekenîm	خەریک بووی دەکەنییت xerîk bûy dekenîyt	خەریک بوو دەکەنی xerîk bû dekenî	خەریک بووین دەکەنیین xerîk bûyn dekenîyn	خەریک بوون دەکەنین xerîk bûn dekenîn
present progressive	خەریکِم دەکەنِم xerîkim dekenim	خەریکی دەکەنیت xerîkî dekenît	خەریکە دەکەنێت xerîke dekenêt	خەریکین دەکەنین xerîkîn dekenîn	خەریکِن دەکەنِن xerîkin dekenin
past perfect	کەنیبووم kenîbûm	کەنیبوویت kenîbûyt	کەنیبوو kenîbû	کەنیبووین kenîbûyn	کەنیبوون kenîbûn
present perfect	کەنیومە kenîwme	کەنیویتە kenîwîte	کەنیوە kenîwe	کەنیوینە kenîwîne	کەنیونە kenîwne
subjunctive	من	تۆ	ئەو	ئێمە	ئێوە	ئەوان
past	کەنیبِم kenîbim	کەنیبیت kenîbît	کەنیبێت kenîbêt	کەنیبین kenîbîn	کەنیبِن kenîbin
present	بِکەنِم bikenim	بِکەنیت bikenît	بِکەنێت bikenêt	بِکەنین bikenîn	بِکەنِن bikenin
imperative	—	تۆ	—	ئێمە	ئێوە	—
		بِکەنە bikene		بِکەنین bikenîn	بِکەنِن bikenin