कृकर

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *kerk- (“crow, raven”), probably an onamatopoeia. Cognate with Ancient Greek κόραξ (kórax), Old Irish cerc (“hen”), Avestan 𐬐𐬀𐬵𐬭𐬐𐬀𐬙𐬀𐬝 (kahrkatat̰, “rooster”), obsolete German Ruch, Old English hrōc (English rook).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /kr̩.kɐ.ɾɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈkr̩.kɐ.ɾɐ/

Noun

कृकर • (kṛkara) stem, m

1. a partridge

Declension

Masculine a-stem declension of कृकर
Nom. sg.	कृकरः (kṛkaraḥ)
Gen. sg.	कृकरस्य (kṛkarasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कृकरः (kṛkaraḥ)	कृकरौ (kṛkarau)	कृकराः (kṛkarāḥ)
Vocative	कृकर (kṛkara)	कृकरौ (kṛkarau)	कृकराः (kṛkarāḥ)
Accusative	कृकरम् (kṛkaram)	कृकरौ (kṛkarau)	कृकरान् (kṛkarān)
Instrumental	कृकरेन (kṛkarena)	कृकराभ्याम् (kṛkarābhyām)	कृकरैः (kṛkaraiḥ)
Dative	कृकराय (kṛkarāya)	कृकराभ्याम् (kṛkarābhyām)	कृकरेभ्यः (kṛkarebhyaḥ)
Ablative	कृकरात् (kṛkarāt)	कृकराभ्याम् (kṛkarābhyām)	कृकरेभ्यः (kṛkarebhyaḥ)
Genitive	कृकरस्य (kṛkarasya)	कृकरयोः (kṛkarayoḥ)	कृकरानाम् (kṛkarānām)
Locative	कृकरे (kṛkare)	कृकरयोः (kṛkarayoḥ)	कृकरेषु (kṛkareṣu)

Descendants

• Early Assamese: কৈৰা (koira)
  • Assamese: কইৰ (koir)
• → Hindi: किरकिला (kirkilā)
• Punjabi: ਕੁੱਕੜ (kukkaṛ, “rooster”)