देवराज

Sanskrit

Noun

देवराज • (devá-rājá) stem, m

1. divine ruler (TBr.)
2. king of the gods name of Indra (MBh., R. etc.)
3. name of a king (MBh.)
4. name of a rishi (Var.)
5. name of a buddha (Buddh.)
6. the father of शार्ङ्गधर (śārṅgadhara), and several authors (Cat.)

Declension

Masculine a-stem declension of देवराज
Nom. sg.	देवराजः (devarājaḥ)
Gen. sg.	देवराजस्य (devarājasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	देवराजः (devarājaḥ)	देवराजौ (devarājau)	देवराजाः (devarājāḥ)
Vocative	देवराज (devarāja)	देवराजौ (devarājau)	देवराजाः (devarājāḥ)
Accusative	देवराजम् (devarājam)	देवराजौ (devarājau)	देवराजान् (devarājān)
Instrumental	देवराजेन (devarājena)	देवराजाभ्याम् (devarājābhyām)	देवराजैः (devarājaiḥ)
Dative	देवराजाय (devarājāya)	देवराजाभ्याम् (devarājābhyām)	देवराजेभ्यः (devarājebhyaḥ)
Ablative	देवराजात् (devarājāt)	देवराजाभ्याम् (devarājābhyām)	देवराजेभ्यः (devarājebhyaḥ)
Genitive	देवराजस्य (devarājasya)	देवराजयोः (devarājayoḥ)	देवराजानाम् (devarājānām)
Locative	देवराजे (devarāje)	देवराजयोः (devarājayoḥ)	देवराजेषु (devarājeṣu)

References

• Monier Williams (1899) “देवराज”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0494.