மனிதன்

Tamil

Etymology

From Sanskrit मनुष्य (manuṣya, “human”). Cognate with Malayalam മനിതൻ (manitaṉ).

Pronunciation

• IPA^(key): /mɐnɪd̪ɐn/

Noun

மனிதன் • (maṉitaṉ)

1. man, human, person

   Synonyms: ஆடவன் (āṭavaṉ), ஆண் (āṇ), ஆள் (āḷ), ஆடுஉ (āṭu’u)

Declension

ṉ-stem declension of மனிதன் (maṉitaṉ)
	Singular	Plural
Nominative	மனிதன் maṉitaṉ	மனிதர்கள் maṉitarkaḷ
Vocative	மனிதனே maṉitaṉē	மனிதர்களே maṉitarkaḷē
Accusative	மனிதனை maṉitaṉai	மனிதர்களை maṉitarkaḷai
Dative	மனிதனுக்கு maṉitaṉukku	மனிதர்களுக்கு maṉitarkaḷukku
Genitive	மனிதனுடைய maṉitaṉuṭaiya	மனிதர்களுடைய maṉitarkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	மனிதன் maṉitaṉ	மனிதர்கள் maṉitarkaḷ
Vocative	மனிதனே maṉitaṉē	மனிதர்களே maṉitarkaḷē
Accusative	மனிதனை maṉitaṉai	மனிதர்களை maṉitarkaḷai
Dative	மனிதனுக்கு maṉitaṉukku	மனிதர்களுக்கு maṉitarkaḷukku
Benefactive	மனிதனுக்காக maṉitaṉukkāka	மனிதர்களுக்காக maṉitarkaḷukkāka
Genitive 1	மனிதனுடைய maṉitaṉuṭaiya	மனிதர்களுடைய maṉitarkaḷuṭaiya
Genitive 2	மனிதனின் maṉitaṉiṉ	மனிதர்களின் maṉitarkaḷiṉ
Locative 1	மனிதனில் maṉitaṉil	மனிதர்களில் maṉitarkaḷil
Locative 2	மனிதனிடம் maṉitaṉiṭam	மனிதர்களிடம் maṉitarkaḷiṭam
Sociative 1	மனிதனோடு maṉitaṉōṭu	மனிதர்களோடு maṉitarkaḷōṭu
Sociative 2	மனிதனுடன் maṉitaṉuṭaṉ	மனிதர்களுடன் maṉitarkaḷuṭaṉ
Instrumental	மனிதனால் maṉitaṉāl	மனிதர்களால் maṉitarkaḷāl
Ablative	மனிதனிலிருந்து maṉitaṉiliruntu	மனிதர்களிலிருந்து maṉitarkaḷiliruntu