ἀγγαρευόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡa.reˈβo.me.non/ → /aŋ.ɡa.reˈvo.me.non/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡa.reˈwo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡa.reˈβo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡa.reˈvo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡa.reˈvo.me.non/

Participle

ἀγγαρευόμενον • (angareuómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγγαρευόμενος (angareuómenos)