ἀγρεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἀγρεύς (agreús, “hunter”); equivalent to ἄγρα (ágra, “chase, prey”) +‎ -εύω (-eúō, verb-forming suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡrěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɡre.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɣre.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈɣre.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈɣre.vo/

Verb

ἀγρεύω • (agreúō) (Attic, Ionic, Koine)

(transitive) to take by hunting or fishing, catch, take
- 405 BCE, Euripides, The Bacchae 1204
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.95
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cynegeticus 12.6
- 405 BCE, Euripides, The Bacchae 434
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Fragments 554
- 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 1163
- 425 BCE, Euripides, Andromache 842
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.3.8
- Palatine Anthology 9.94
- Palatine Anthology 12.113
1. (transitive, figuratively) to hunt after, thirst for
  - 405 BCE, Euripides, The Bacchae 138
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Fragments 675.11
  - Palatine Anthology 7.196
  - The Gospel of Mark 12:13

Inflection

Present: ἀγρεύω, ἀγρεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγρεύω	ἀγρεύεις	ἀγρεύει	ἀγρεύετον	ἀγρεύετον	ἀγρεύομεν	ἀγρεύετε	ἀγρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγρεύω	ἀγρεύῃς	ἀγρεύῃ	ἀγρεύητον	ἀγρεύητον	ἀγρεύωμεν	ἀγρεύητε	ἀγρεύωσῐ(ν)
	optative	ἀγρεύοιμῐ	ἀγρεύοις	ἀγρεύοι	ἀγρεύοιτον	ἀγρευοίτην	ἀγρεύοιμεν	ἀγρεύοιτε	ἀγρεύοιεν
	imperative		ἄγρευε	ἀγρευέτω	ἀγρεύετον	ἀγρευέτων		ἀγρεύετε	ἀγρευόντων
middle/ passive	indicative	ἀγρεύομαι	ἀγρεύῃ, ἀγρεύει	ἀγρεύεται	ἀγρεύεσθον	ἀγρεύεσθον	ἀγρευόμεθᾰ	ἀγρεύεσθε	ἀγρεύονται
	subjunctive	ἀγρεύωμαι	ἀγρεύῃ	ἀγρεύηται	ἀγρεύησθον	ἀγρεύησθον	ἀγρευώμεθᾰ	ἀγρεύησθε	ἀγρεύωνται
	optative	ἀγρευοίμην	ἀγρεύοιο	ἀγρεύοιτο	ἀγρεύοισθον	ἀγρευοίσθην	ἀγρευοίμεθᾰ	ἀγρεύοισθε	ἀγρεύοιντο
	imperative		ἀγρεύου	ἀγρευέσθω	ἀγρεύεσθον	ἀγρευέσθων		ἀγρεύεσθε	ἀγρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγρεύειν				ἀγρεύεσθαι
participle	m	ἀγρεύων				ἀγρευόμενος
	f	ἀγρεύουσᾰ				ἀγρευομένη
	n	ἀγρεῦον				ἀγρευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤγρευον, ἠγρευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγρευον	ἤγρευες	ἤγρευε(ν)	ἠγρεύετον	ἠγρευέτην	ἠγρεύομεν	ἠγρεύετε	ἤγρευον
middle/ passive	indicative	ἠγρευόμην	ἠγρεύου	ἠγρεύετο	ἠγρεύεσθον	ἠγρευέσθην	ἠγρευόμεθᾰ	ἠγρεύεσθε	ἠγρεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀγρεύσω, ἀγρεύσομαι, ἀγρευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγρεύσω	ἀγρεύσεις	ἀγρεύσει	ἀγρεύσετον	ἀγρεύσετον	ἀγρεύσομεν	ἀγρεύσετε	ἀγρεύσουσῐ(ν)
active	optative	ἀγρεύσοιμῐ	ἀγρεύσοις	ἀγρεύσοι	ἀγρεύσοιτον	ἀγρευσοίτην	ἀγρεύσοιμεν	ἀγρεύσοιτε	ἀγρεύσοιεν
middle	indicative	ἀγρεύσομαι	ἀγρεύσῃ, ἀγρεύσει	ἀγρεύσεται	ἀγρεύσεσθον	ἀγρεύσεσθον	ἀγρευσόμεθᾰ	ἀγρεύσεσθε	ἀγρεύσονται
middle	optative	ἀγρευσοίμην	ἀγρεύσοιο	ἀγρεύσοιτο	ἀγρεύσοισθον	ἀγρευσοίσθην	ἀγρευσοίμεθᾰ	ἀγρεύσοισθε	ἀγρεύσοιντο
passive	indicative	ἀγρευθήσομαι	ἀγρευθήσῃ	ἀγρευθήσεται	ἀγρευθήσεσθον	ἀγρευθήσεσθον	ἀγρευθησόμεθᾰ	ἀγρευθήσεσθε	ἀγρευθήσονται
passive	optative	ἀγρευθησοίμην	ἀγρευθήσοιο	ἀγρευθήσοιτο	ἀγρευθήσοισθον	ἀγρευθησοίσθην	ἀγρευθησοίμεθᾰ	ἀγρευθήσοισθε	ἀγρευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀγρεύσειν			ἀγρεύσεσθαι		ἀγρευθήσεσθαι
participle	m	ἀγρεύσων			ἀγρευσόμενος		ἀγρευθησόμενος
	f	ἀγρεύσουσᾰ			ἀγρευσομένη		ἀγρευθησομένη
	n	ἀγρεῦσον			ἀγρευσόμενον		ἀγρευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤγρευσᾰ, ἠγρευσᾰ́μην, ἠγρεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤγρευσᾰ	ἤγρευσᾰς	ἤγρευσε(ν)	ἠγρεύσᾰτον	ἠγρευσᾰ́την	ἠγρεύσᾰμεν	ἠγρεύσᾰτε	ἤγρευσᾰν
	subjunctive	ἀγρεύσω	ἀγρεύσῃς	ἀγρεύσῃ	ἀγρεύσητον	ἀγρεύσητον	ἀγρεύσωμεν	ἀγρεύσητε	ἀγρεύσωσῐ(ν)
	optative	ἀγρεύσαιμῐ	ἀγρεύσειᾰς, ἀγρεύσαις	ἀγρεύσειε(ν), ἀγρεύσαι	ἀγρεύσαιτον	ἀγρευσαίτην	ἀγρεύσαιμεν	ἀγρεύσαιτε	ἀγρεύσειᾰν, ἀγρεύσαιεν
	imperative		ἄγρευσον	ἀγρευσᾰ́τω	ἀγρεύσᾰτον	ἀγρευσᾰ́των		ἀγρεύσᾰτε	ἀγρευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγρευσᾰ́μην	ἠγρεύσω	ἠγρεύσᾰτο	ἠγρεύσᾰσθον	ἠγρευσᾰ́σθην	ἠγρευσᾰ́μεθᾰ	ἠγρεύσᾰσθε	ἠγρεύσᾰντο
	subjunctive	ἀγρεύσωμαι	ἀγρεύσῃ	ἀγρεύσηται	ἀγρεύσησθον	ἀγρεύσησθον	ἀγρευσώμεθᾰ	ἀγρεύσησθε	ἀγρεύσωνται
	optative	ἀγρευσαίμην	ἀγρεύσαιο	ἀγρεύσαιτο	ἀγρεύσαισθον	ἀγρευσαίσθην	ἀγρευσαίμεθᾰ	ἀγρεύσαισθε	ἀγρεύσαιντο
	imperative		ἄγρευσαι	ἀγρευσᾰ́σθω	ἀγρεύσᾰσθον	ἀγρευσᾰ́σθων		ἀγρεύσᾰσθε	ἀγρευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠγρεύθην	ἠγρεύθης	ἠγρεύθη	ἠγρεύθητον	ἠγρευθήτην	ἠγρεύθημεν	ἠγρεύθητε	ἠγρεύθησᾰν
	subjunctive	ἀγρευθῶ	ἀγρευθῇς	ἀγρευθῇ	ἀγρευθῆτον	ἀγρευθῆτον	ἀγρευθῶμεν	ἀγρευθῆτε	ἀγρευθῶσῐ(ν)
	optative	ἀγρευθείην	ἀγρευθείης	ἀγρευθείη	ἀγρευθεῖτον, ἀγρευθείητον	ἀγρευθείτην, ἀγρευθειήτην	ἀγρευθεῖμεν, ἀγρευθείημεν	ἀγρευθεῖτε, ἀγρευθείητε	ἀγρευθεῖεν, ἀγρευθείησᾰν
	imperative		ἀγρεύθητῐ	ἀγρευθήτω	ἀγρεύθητον	ἀγρευθήτων		ἀγρεύθητε	ἀγρευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀγρεῦσαι			ἀγρεύσᾰσθαι		ἀγρευθῆναι
participle	m	ἀγρεύσᾱς			ἀγρευσᾰ́μενος		ἀγρευθείς
	f	ἀγρεύσᾱσᾰ			ἀγρευσᾰμένη		ἀγρευθεῖσᾰ
	n	ἀγρεῦσᾰν			ἀγρευσᾰ́μενον		ἀγρευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἀγρεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀγρεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀγρεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀγρεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
G64 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible