ἀδικουμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.di.kuː.mé.noi̯s/ → /a.ði.kuˈme.nys/ → /a.ði.kuˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.di.kuː.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.di.kuˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ði.kuˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ði.kuˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ði.kuˈme.nis/

Participle

ἀδῐκουμένοις • (adikouménois)

1. masculine/neuter dative plural of ἀδικούμενος (adikoúmenos)