ἀμέρδω

Ancient Greek

Alternative forms

μέρδει (mérdei)

Etymology

If the form without the initial vowel is secondary, the root may have been Proto-Indo-European *h₂merd-, which is cognate with Sanskrit मृद्नाति (mṛdnāti, “to pound, triturate”), Latin mordeō (“I bite”) and Proto-Germanic *smertaną (“to hurt”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.mér.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈmer.do/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈmer.ðo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈmer.ðo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈmer.ðo/

Verb

ἀμέρδω • (amérdō)

to deprive, bereave one of something

Conjugation

Present: ἀμέρδω, ἀμέρδομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμέρδω	ἀμέρδεις	ἀμέρδει	ἀμέρδετον	ἀμέρδετον	ἀμέρδομεν	ἀμέρδετε	ἀμέρδουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμέρδω	ἀμέρδῃς	ἀμέρδῃ	ἀμέρδητον	ἀμέρδητον	ἀμέρδωμεν	ἀμέρδητε	ἀμέρδωσῐ(ν)
	optative	ἀμέρδοιμῐ	ἀμέρδοις	ἀμέρδοι	ἀμέρδοιτον	ἀμερδοίτην	ἀμέρδοιμεν	ἀμέρδοιτε	ἀμέρδοιεν
	imperative		ἄμερδε	ἀμερδέτω	ἀμέρδετον	ἀμερδέτων		ἀμέρδετε	ἀμερδόντων
middle/ passive	indicative	ἀμέρδομαι	ἀμέρδῃ, ἀμέρδει	ἀμέρδεται	ἀμέρδεσθον	ἀμέρδεσθον	ἀμερδόμεθᾰ	ἀμέρδεσθε	ἀμέρδονται
	subjunctive	ἀμέρδωμαι	ἀμέρδῃ	ἀμέρδηται	ἀμέρδησθον	ἀμέρδησθον	ἀμερδώμεθᾰ	ἀμέρδησθε	ἀμέρδωνται
	optative	ἀμερδοίμην	ἀμέρδοιο	ἀμέρδοιτο	ἀμέρδοισθον	ἀμερδοίσθην	ἀμερδοίμεθᾰ	ἀμέρδοισθε	ἀμέρδοιντο
	imperative		ἀμέρδου	ἀμερδέσθω	ἀμέρδεσθον	ἀμερδέσθων		ἀμέρδεσθε	ἀμερδέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμέρδειν				ἀμέρδεσθαι
participle	m	ἀμέρδων				ἀμερδόμενος
	f	ἀμέρδουσᾰ				ἀμερδομένη
	n	ἀμέρδον				ἀμερδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀμέρσω, ἀμέρσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμέρσω	ἀμέρσεις	ἀμέρσει	ἀμέρσετον	ἀμέρσετον	ἀμέρσομεν	ἀμέρσετε	ἀμέρσουσῐ(ν)
active	optative	ἀμέρσοιμῐ	ἀμέρσοις	ἀμέρσοι	ἀμέρσοιτον	ἀμερσοίτην	ἀμέρσοιμεν	ἀμέρσοιτε	ἀμέρσοιεν
middle	indicative	ἀμέρσομαι	ἀμέρσῃ, ἀμέρσει	ἀμέρσεται	ἀμέρσεσθον	ἀμέρσεσθον	ἀμερσόμεθᾰ	ἀμέρσεσθε	ἀμέρσονται
middle	optative	ἀμερσοίμην	ἀμέρσοιο	ἀμέρσοιτο	ἀμέρσοισθον	ἀμερσοίσθην	ἀμερσοίμεθᾰ	ἀμέρσοισθε	ἀμέρσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀμέρσειν			ἀμέρσεσθαι
participle	m	ἀμέρσων			ἀμερσόμενος
	f	ἀμέρσουσᾰ			ἀμερσομένη
	n	ἀμέρσον			ἀμερσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἤμερσᾰ, ἠμερσᾰ́μην, ἠμέρθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤμερσᾰ	ἤμερσᾰς	ἤμερσε(ν)	ἠμέρσᾰτον	ἠμερσᾰ́την	ἠμέρσᾰμεν	ἠμέρσᾰτε	ἤμερσᾰν
	subjunctive	μέρσω	μέρσῃς	μέρσῃ	μέρσητον	μέρσητον	μέρσωμεν	μέρσητε	μέρσωσῐ(ν)
	optative	μέρσαιμῐ	μέρσειᾰς, μέρσαις	μέρσειε(ν), μέρσαι	μέρσαιτον	μερσαίτην	μέρσαιμεν	μέρσαιτε	μέρσειᾰν, μέρσαιεν
	imperative		μέρσον	μερσᾰ́τω	μέρσᾰτον	μερσᾰ́των		μέρσᾰτε	μερσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠμερσᾰ́μην	ἠμέρσω	ἠμέρσᾰτο	ἠμέρσᾰσθον	ἠμερσᾰ́σθην	ἠμερσᾰ́μεθᾰ	ἠμέρσᾰσθε	ἠμέρσᾰντο
	subjunctive	μέρσωμαι	μέρσῃ	μέρσηται	μέρσησθον	μέρσησθον	μερσώμεθᾰ	μέρσησθε	μέρσωνται
	optative	μερσαίμην	μέρσαιο	μέρσαιτο	μέρσαισθον	μερσαίσθην	μερσαίμεθᾰ	μέρσαισθε	μέρσαιντο
	imperative		μέρσαι	μερσᾰ́σθω	μέρσᾰσθον	μερσᾰ́σθων		μέρσᾰσθε	μερσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠμέρθην	ἠμέρθης	ἠμέρθη	ἠμέρθητον	ἠμερθήτην	ἠμέρθημεν	ἠμέρθητε	ἠμέρθησᾰν
	subjunctive	μερθῶ	μερθῇς	μερθῇ	μερθῆτον	μερθῆτον	μερθῶμεν	μερθῆτε	μερθῶσῐ(ν)
	optative	μερθείην	μερθείης	μερθείη	μερθεῖτον, μερθείητον	μερθείτην, μερθειήτην	μερθεῖμεν, μερθείημεν	μερθεῖτε, μερθείητε	μερθεῖεν, μερθείησᾰν
	imperative		μέρθητῐ	μερθήτω	μέρθητον	μερθήτων		μέρθητε	μερθέντων
		active			middle		passive
infinitive		μέρσαι			μέρσᾰσθαι		μερθῆναι
participle	m	μέρσᾱς			μερσᾰ́μενος		μερθείς
	f	μέρσᾱσᾰ			μερσᾰμένη		μερθεῖσᾰ
	n	μέρσᾰν			μερσᾰ́μενον		μερθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.