ἀμφιέπω

Ancient Greek

Alternative forms

ἀμφέπω (amphépō) — only so in tragedies

Etymology

ἀμφι- (amphi-) +‎ ἕπω (hépō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.pʰi.é.pɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /am.pʰiˈe.po/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /am.ɸiˈe.po/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /am.fiˈe.po/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /am.fiˈe.po/

Verb

ἀμφιέπω • (amphiépō)

to go about, to surround
to be busy about, to perform
Homer, Iliad, 24.804
ὣς οἵ γ᾽ ἀμφίεπον τάφον Ἕκτορος ἱπποδάμοιο.
Thus they performed the funeral of Hector the tamer of horses.
to care for

Inflection

Present: ἀμφιέπω, ἀμφιέπομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφιέπω	ἀμφιέπεις	ἀμφιέπει	ἀμφιέπετον	ἀμφιέπετον	ἀμφιέπομεν	ἀμφιέπετε	ἀμφιέπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμφιέπω	ἀμφιέπῃς	ἀμφιέπῃ	ἀμφιέπητον	ἀμφιέπητον	ἀμφιέπωμεν	ἀμφιέπητε	ἀμφιέπωσῐ(ν)
	optative	ἀμφιέποιμῐ	ἀμφιέποις	ἀμφιέποι	ἀμφιέποιτον	ἀμφιεποίτην	ἀμφιέποιμεν	ἀμφιέποιτε	ἀμφιέποιεν
	imperative		ἀμφίεπε	ἀμφιεπέτω	ἀμφιέπετον	ἀμφιεπέτων		ἀμφιέπετε	ἀμφιεπόντων
middle/ passive	indicative	ἀμφιέπομαι	ἀμφιέπῃ, ἀμφιέπει	ἀμφιέπεται	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιεπόμεθᾰ	ἀμφιέπεσθε	ἀμφιέπονται
	subjunctive	ἀμφιέπωμαι	ἀμφιέπῃ	ἀμφιέπηται	ἀμφιέπησθον	ἀμφιέπησθον	ἀμφιεπώμεθᾰ	ἀμφιέπησθε	ἀμφιέπωνται
	optative	ἀμφιεποίμην	ἀμφιέποιο	ἀμφιέποιτο	ἀμφιέποισθον	ἀμφιεποίσθην	ἀμφιεποίμεθᾰ	ἀμφιέποισθε	ἀμφιέποιντο
	imperative		ἀμφιέπου	ἀμφιεπέσθω	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιεπέσθων		ἀμφιέπεσθε	ἀμφιεπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμφιέπειν				ἀμφιέπεσθαι
participle	m	ἀμφιέπων				ἀμφιεπόμενος
	f	ἀμφιέπουσᾰ				ἀμφιεπομένη
	n	ἀμφιέπον				ἀμφιεπόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀμφιέπω, ἀμφιέπομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφιέπω	ἀμφιέπεις	ἀμφιέπει	ἀμφιέπετον	ἀμφιέπετον	ἀμφιέπομεν	ἀμφιέπετε	ἀμφιέπουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμφιέπω, ἀμφιέπωμῐ	ἀμφιέπῃς, ἀμφιέπῃσθᾰ	ἀμφιέπῃ, ἀμφιέπῃσῐ	ἀμφιέπητον	ἀμφιέπητον	ἀμφιέπωμεν	ἀμφιέπητε	ἀμφιέπωσῐ(ν)
	optative	ἀμφιέποιμῐ	ἀμφιέποισ(θᾰ)	ἀμφιέποι	ἀμφιέποιτον	ἀμφιεποίτην	ἀμφιέποιμεν	ἀμφιέποιτε	ἀμφιέποιεν
	imperative		ἀμφίεπε	ἀμφιεπέτω	ἀμφιέπετον	ἀμφιεπέτων		ἀμφιέπετε	ἀμφιεπόντων
middle/ passive	indicative	ἀμφιέπομαι	ἀμφιέπεαι	ἀμφιέπεται	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιεπόμε(σ)θᾰ	ἀμφιέπεσθε	ἀμφιέπονται
	subjunctive	ἀμφιέπωμαι	ἀμφιέπηαι	ἀμφιέπηται	ἀμφιέπησθον	ἀμφιέπησθον	ἀμφιεπώμε(σ)θᾰ	ἀμφιέπησθε	ἀμφιέπωνται
	optative	ἀμφιεποίμην	ἀμφιέποιο	ἀμφιέποιτο	ἀμφιέποισθον	ἀμφιεποίσθην	ἀμφιεποίμε(σ)θᾰ	ἀμφιέποισθε	ἀμφιεποίᾰτο
	imperative		ἀμφιέπεο	ἀμφιεπέσθω	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιεπέσθων		ἀμφιέπεσθε	ἀμφιεπέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμφιέπειν/ἀμφιεπέμεν(αι)/ἀμφιέπμεν(αι)				ἀμφιέπεσθαι
participle	m	ἀμφιέπων				ἀμφιεπόμενος
	f	ἀμφιέπουσᾰ				ἀμφιεπομένη
	n	ἀμφιέπον				ἀμφιεπόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀμφίεπον, ἀμφιεπόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφίεπον	ἀμφίεπες	ἀμφίεπε(ν)	ἀμφιέπετον	ἀμφιεπέτην	ἀμφιέπομεν	ἀμφιέπετε	ἀμφίεπον
middle	indicative	ἀμφιεπόμην	ἀμφιέπου	ἀμφιέπετο	ἀμφιέπεσθον	ἀμφιεπέσθην	ἀμφιεπόμεθᾰ	ἀμφιέπεσθε	ἀμφιέποντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

The imperfect tense has often aorist meaning. Middle forms are very rare.

References

“ἀμφιέπω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀμφιέπω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ἀμφιέπω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
“ἀμφιέπω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
ἀμφιέπω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette