ἀνατέλλω

Ancient Greek

Etymology

From ἀνα- (ana-, “up”) +‎ τέλλω (téllō, “to perform, accomplish, rise”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.tél.lɔː/ → /a.naˈtel.lo/ → /a.naˈte.lo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.tél.lɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈtel.lo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈtel.lo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈtel.lo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈte.lo/

Verb

ἀνᾰτέλλω • (anatéllō)

1. to raise up
2. to cause to grow
3. to give birth to
4. to bring to light
5. to rise (of the sun and moon)
6. to grow (of hair)

Inflection

   Present: ἀνᾰτέλλω, ἀνᾰτέλλομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέλλω	ἀνᾰτέλλεις	ἀνᾰτέλλει	ἀνᾰτέλλετον	ἀνᾰτέλλετον	ἀνᾰτέλλομεν	ἀνᾰτέλλετε	ἀνᾰτέλλουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτέλλω	ἀνᾰτέλλῃς	ἀνᾰτέλλῃ	ἀνᾰτέλλητον	ἀνᾰτέλλητον	ἀνᾰτέλλωμεν	ἀνᾰτέλλητε	ἀνᾰτέλλωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτέλλοιμῐ	ἀνᾰτέλλοις	ἀνᾰτέλλοι	ἀνᾰτέλλοιτον	ἀνᾰτελλοίτην	ἀνᾰτέλλοιμεν	ἀνᾰτέλλοιτε	ἀνᾰτέλλοιεν
	imperative		ἀνᾰ́τελλε	ἀνᾰτελλέτω	ἀνᾰτέλλετον	ἀνᾰτελλέτων		ἀνᾰτέλλετε	ἀνᾰτελλόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτέλλομαι	ἀνᾰτέλλῃ, ἀνᾰτέλλει	ἀνᾰτέλλεται	ἀνᾰτέλλεσθον	ἀνᾰτέλλεσθον	ἀνᾰτελλόμεθᾰ	ἀνᾰτέλλεσθε	ἀνᾰτέλλονται
	subjunctive	ἀνᾰτέλλωμαι	ἀνᾰτέλλῃ	ἀνᾰτέλληται	ἀνᾰτέλλησθον	ἀνᾰτέλλησθον	ἀνᾰτελλώμεθᾰ	ἀνᾰτέλλησθε	ἀνᾰτέλλωνται
	optative	ἀνᾰτελλοίμην	ἀνᾰτέλλοιο	ἀνᾰτέλλοιτο	ἀνᾰτέλλοισθον	ἀνᾰτελλοίσθην	ἀνᾰτελλοίμεθᾰ	ἀνᾰτέλλοισθε	ἀνᾰτέλλοιντο
	imperative		ἀνᾰτέλλου	ἀνᾰτελλέσθω	ἀνᾰτέλλεσθον	ἀνᾰτελλέσθων		ἀνᾰτέλλεσθε	ἀνᾰτελλέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτέλλειν				ἀνᾰτέλλεσθαι
participle	m	ἀνᾰτέλλων				ἀνᾰτελλόμενος
	f	ἀνᾰτέλλουσᾰ				ἀνᾰτελλομένη
	n	ἀνᾰτέλλον				ἀνᾰτελλόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέτελλον, ἀνετελλόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτελλον	ἀνέτελλες	ἀνέτελλε(ν)	ἀνετέλλετον	ἀνετελλέτην	ἀνετέλλομεν	ἀνετέλλετε	ἀνέτελλον
middle/ passive	indicative	ἀνετελλόμην	ἀνετέλλου	ἀνετέλλετο	ἀνετέλλεσθον	ἀνετελλέσθην	ἀνετελλόμεθᾰ	ἀνετέλλεσθε	ἀνετέλλοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰτελέω, ἀνᾰτελέομαι, ἀνᾰτελθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτελέω	ἀνᾰτελέεις	ἀνᾰτελέει	ἀνᾰτελέετον	ἀνᾰτελέετον	ἀνᾰτελέομεν	ἀνᾰτελέετε	ἀνᾰτελέουσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτελέοιμῐ	ἀνᾰτελέοις	ἀνᾰτελέοι	ἀνᾰτελέοιτον	ἀνᾰτελεοίτην	ἀνᾰτελέοιμεν	ἀνᾰτελέοιτε	ἀνᾰτελέοιεν
middle	indicative	ἀνᾰτελέομαι	ἀνᾰτελέῃ, ἀνᾰτελέει	ἀνᾰτελέεται	ἀνᾰτελέεσθον	ἀνᾰτελέεσθον	ἀνᾰτελεόμεθᾰ	ἀνᾰτελέεσθε	ἀνᾰτελέονται
	optative	ἀνᾰτελεοίμην	ἀνᾰτελέοιο	ἀνᾰτελέοιτο	ἀνᾰτελέοισθον	ἀνᾰτελεοίσθην	ἀνᾰτελεοίμεθᾰ	ἀνᾰτελέοισθε	ἀνᾰτελέοιντο
passive	indicative	ἀνᾰτελθήσομαι	ἀνᾰτελθήσῃ	ἀνᾰτελθήσεται	ἀνᾰτελθήσεσθον	ἀνᾰτελθήσεσθον	ἀνᾰτελθησόμεθᾰ	ἀνᾰτελθήσεσθε	ἀνᾰτελθήσονται
	optative	ἀνᾰτελθησοίμην	ἀνᾰτελθήσοιο	ἀνᾰτελθήσοιτο	ἀνᾰτελθήσοισθον	ἀνᾰτελθησοίσθην	ἀνᾰτελθησοίμεθᾰ	ἀνᾰτελθήσοισθε	ἀνᾰτελθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτελέειν			ἀνᾰτελέεσθαι		ἀνᾰτελθήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰτελέων			ἀνᾰτελεόμενος		ἀνᾰτελθησόμενος
	f	ἀνᾰτελέουσᾰ			ἀνᾰτελεομένη		ἀνᾰτελθησομένη
	n	ἀνᾰτελέον			ἀνᾰτελεόμενον		ἀνᾰτελθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰτελῶ, ἀνᾰτελοῦμαι, ἀνᾰτελθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτελῶ	ἀνᾰτελεῖς	ἀνᾰτελεῖ	ἀνᾰτελεῖτον	ἀνᾰτελεῖτον	ἀνᾰτελοῦμεν	ἀνᾰτελεῖτε	ἀνᾰτελοῦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτελοίην, ἀνᾰτελοῖμῐ	ἀνᾰτελοίης, ἀνᾰτελοῖς	ἀνᾰτελοίη, ἀνᾰτελοῖ	ἀνᾰτελοῖτον, ἀνᾰτελοίητον	ἀνᾰτελοίτην, ἀνᾰτελοιήτην	ἀνᾰτελοῖμεν, ἀνᾰτελοίημεν	ἀνᾰτελοῖτε, ἀνᾰτελοίητε	ἀνᾰτελοῖεν, ἀνᾰτελοίησᾰν
middle	indicative	ἀνᾰτελοῦμαι	ἀνᾰτελῇ	ἀνᾰτελεῖται	ἀνᾰτελεῖσθον	ἀνᾰτελεῖσθον	ἀνᾰτελούμεθᾰ	ἀνᾰτελεῖσθε	ἀνᾰτελοῦνται
	optative	ἀνᾰτελοίμην	ἀνᾰτελοῖο	ἀνᾰτελοῖτο	ἀνᾰτελοῖσθον	ἀνᾰτελοίσθην	ἀνᾰτελοίμεθᾰ	ἀνᾰτελοῖσθε	ἀνᾰτελοῖντο
passive	indicative	ἀνᾰτελθήσομαι	ἀνᾰτελθήσῃ	ἀνᾰτελθήσεται	ἀνᾰτελθήσεσθον	ἀνᾰτελθήσεσθον	ἀνᾰτελθησόμεθᾰ	ἀνᾰτελθήσεσθε	ἀνᾰτελθήσονται
	optative	ἀνᾰτελθησοίμην	ἀνᾰτελθήσοιο	ἀνᾰτελθήσοιτο	ἀνᾰτελθήσοισθον	ἀνᾰτελθησοίσθην	ἀνᾰτελθησοίμεθᾰ	ἀνᾰτελθήσοισθε	ἀνᾰτελθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰτελεῖν			ἀνᾰτελεῖσθαι		ἀνᾰτελθήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰτελῶν			ἀνᾰτελούμενος		ἀνᾰτελθησόμενος
	f	ἀνᾰτελοῦσᾰ			ἀνᾰτελουμένη		ἀνᾰτελθησομένη
	n	ἀνᾰτελοῦν			ἀνᾰτελούμενον		ἀνᾰτελθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέτειλᾰ, ἀνετειλᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέτειλᾰ	ἀνέτειλᾰς	ἀνέτειλε(ν)	ἀνετείλᾰτον	ἀνετειλᾰ́την	ἀνετείλᾰμεν	ἀνετείλᾰτε	ἀνέτειλᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτείλω	ἀνᾰτείλῃς	ἀνᾰτείλῃ	ἀνᾰτείλητον	ἀνᾰτείλητον	ἀνᾰτείλωμεν	ἀνᾰτείλητε	ἀνᾰτείλωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτείλαιμῐ	ἀνᾰτείλειᾰς, ἀνᾰτείλαις	ἀνᾰτείλειε(ν), ἀνᾰτείλαι	ἀνᾰτείλαιτον	ἀνᾰτειλαίτην	ἀνᾰτείλαιμεν	ἀνᾰτείλαιτε	ἀνᾰτείλειᾰν, ἀνᾰτείλαιεν
	imperative		ἀνᾰ́τειλον	ἀνᾰτειλᾰ́τω	ἀνᾰτείλᾰτον	ἀνᾰτειλᾰ́των		ἀνᾰτείλᾰτε	ἀνᾰτειλᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνετειλᾰ́μην	ἀνετείλω	ἀνετείλᾰτο	ἀνετείλᾰσθον	ἀνετειλᾰ́σθην	ἀνετειλᾰ́μεθᾰ	ἀνετείλᾰσθε	ἀνετείλᾰντο
	subjunctive	ἀνᾰτείλωμαι	ἀνᾰτείλῃ	ἀνᾰτείληται	ἀνᾰτείλησθον	ἀνᾰτείλησθον	ἀνᾰτειλώμεθᾰ	ἀνᾰτείλησθε	ἀνᾰτείλωνται
	optative	ἀνᾰτειλαίμην	ἀνᾰτείλαιο	ἀνᾰτείλαιτο	ἀνᾰτείλαισθον	ἀνᾰτειλαίσθην	ἀνᾰτειλαίμεθᾰ	ἀνᾰτείλαισθε	ἀνᾰτείλαιντο
	imperative		ἀνᾰ́τειλαι	ἀνᾰτειλᾰ́σθω	ἀνᾰτείλᾰσθον	ἀνᾰτειλᾰ́σθων		ἀνᾰτείλᾰσθε	ἀνᾰτειλᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀνᾰτεῖλαι			ἀνᾰτείλᾰσθαι
participle	m	ἀνᾰτείλᾱς			ἀνᾰτειλᾰ́μενος
	f	ἀνᾰτείλᾱσᾰ			ἀνᾰτειλᾰμένη
	n	ἀνᾰτεῖλᾰν			ἀνᾰτειλᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνᾰτέταλκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέταλκᾰ	ἀνᾰτέταλκᾰς	ἀνᾰτέταλκε(ν)	ἀνᾰτετάλκᾰτον	ἀνᾰτετάλκᾰτον	ἀνᾰτετάλκᾰμεν	ἀνᾰτετάλκᾰτε	ἀνᾰτετάλκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτετάλκω	ἀνᾰτετάλκῃς	ἀνᾰτετάλκῃ	ἀνᾰτετάλκητον	ἀνᾰτετάλκητον	ἀνᾰτετάλκωμεν	ἀνᾰτετάλκητε	ἀνᾰτετάλκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτετάλκοιμῐ, ἀνᾰτεταλκοίην	ἀνᾰτετάλκοις, ἀνᾰτεταλκοίης	ἀνᾰτετάλκοι, ἀνᾰτεταλκοίη	ἀνᾰτετάλκοιτον	ἀνᾰτεταλκοίτην	ἀνᾰτετάλκοιμεν	ἀνᾰτετάλκοιτε	ἀνᾰτετάλκοιεν
	imperative		ἀνᾰτέταλκε	ἀνᾰτεταλκέτω	ἀνᾰτετάλκετον	ἀνᾰτεταλκέτων		ἀνᾰτετάλκετε	ἀνᾰτεταλκόντων
		active
infinitive		ἀνᾰτεταλκέναι
participle	m	ἀνᾰτεταλκώς
	f	ἀνᾰτεταλκυῖᾰ
	n	ἀνᾰτεταλκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἐξανατέλλω (exanatéllō)

Related terms

• ἀνατολή (anatolḗ)

Further reading

• “ἀνατέλλω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀνατέλλω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀνατέλλω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνατέλλω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀνατέλλω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀνατέλλω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνατέλλω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter