ἀνοικίζω

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ οἰκίζω (oikízō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.noi̯.kíz.dɔː/ → /a.nyˈci.zo/ → /a.niˈci.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.noi̯.kíz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.nyˈki.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.nyˈci.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.nyˈci.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.niˈci.zo/

Verb

ἀνοικίζω • (anoikízō)

1. to remove (especially to a higher location)
2. to move (one’s residence) inland or to higher ground
3. to migrate

Conjugation

   Present: ἀνοικῐ́ζω, ἀνοικῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνοικῐ́ζω	ἀνοικῐ́ζεις	ἀνοικῐ́ζει	ἀνοικῐ́ζετον	ἀνοικῐ́ζετον	ἀνοικῐ́ζομεν	ἀνοικῐ́ζετε	ἀνοικῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνοικῐ́ζω	ἀνοικῐ́ζῃς	ἀνοικῐ́ζῃ	ἀνοικῐ́ζητον	ἀνοικῐ́ζητον	ἀνοικῐ́ζωμεν	ἀνοικῐ́ζητε	ἀνοικῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ἀνοικῐ́ζοιμῐ	ἀνοικῐ́ζοις	ἀνοικῐ́ζοι	ἀνοικῐ́ζοιτον	ἀνοικῐζοίτην	ἀνοικῐ́ζοιμεν	ἀνοικῐ́ζοιτε	ἀνοικῐ́ζοιεν
	imperative		ἀνοίκῐζε	ἀνοικῐζέτω	ἀνοικῐ́ζετον	ἀνοικῐζέτων		ἀνοικῐ́ζετε	ἀνοικῐζόντων
middle/ passive	indicative	ἀνοικῐ́ζομαι	ἀνοικῐ́ζῃ, ἀνοικῐ́ζει	ἀνοικῐ́ζεται	ἀνοικῐ́ζεσθον	ἀνοικῐ́ζεσθον	ἀνοικῐζόμεθᾰ	ἀνοικῐ́ζεσθε	ἀνοικῐ́ζονται
	subjunctive	ἀνοικῐ́ζωμαι	ἀνοικῐ́ζῃ	ἀνοικῐ́ζηται	ἀνοικῐ́ζησθον	ἀνοικῐ́ζησθον	ἀνοικῐζώμεθᾰ	ἀνοικῐ́ζησθε	ἀνοικῐ́ζωνται
	optative	ἀνοικῐζοίμην	ἀνοικῐ́ζοιο	ἀνοικῐ́ζοιτο	ἀνοικῐ́ζοισθον	ἀνοικῐζοίσθην	ἀνοικῐζοίμεθᾰ	ἀνοικῐ́ζοισθε	ἀνοικῐ́ζοιντο
	imperative		ἀνοικῐ́ζου	ἀνοικῐζέσθω	ἀνοικῐ́ζεσθον	ἀνοικῐζέσθων		ἀνοικῐ́ζεσθε	ἀνοικῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνοικῐ́ζειν				ἀνοικῐ́ζεσθαι
participle	m	ἀνοικῐ́ζων				ἀνοικῐζόμενος
	f	ἀνοικῐ́ζουσᾰ				ἀνοικῐζομένη
	n	ἀνοικῐ́ζον				ἀνοικῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνῴκῐζον, ἀνῳκῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνῴκῐζον	ἀνῴκῐζες	ἀνῴκῐζε(ν)	ἀνῳκῐ́ζετον	ἀνῳκῐζέτην	ἀνῳκῐ́ζομεν	ἀνῳκῐ́ζετε	ἀνῴκῐζον
middle/ passive	indicative	ἀνῳκῐζόμην	ἀνῳκῐ́ζου	ἀνῳκῐ́ζετο	ἀνῳκῐ́ζεσθον	ἀνῳκῐζέσθην	ἀνῳκῐζόμεθᾰ	ἀνῳκῐ́ζεσθε	ἀνῳκῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνοικῐέω, ἀνοικῐέομαι, ἀνοικῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνοικῐέω	ἀνοικῐέεις	ἀνοικῐέει	ἀνοικῐέετον	ἀνοικῐέετον	ἀνοικῐέομεν	ἀνοικῐέετε	ἀνοικῐέουσῐ(ν)
	optative	ἀνοικῐέοιμῐ	ἀνοικῐέοις	ἀνοικῐέοι	ἀνοικῐέοιτον	ἀνοικῐεοίτην	ἀνοικῐέοιμεν	ἀνοικῐέοιτε	ἀνοικῐέοιεν
middle	indicative	ἀνοικῐέομαι	ἀνοικῐέῃ, ἀνοικῐέει	ἀνοικῐέεται	ἀνοικῐέεσθον	ἀνοικῐέεσθον	ἀνοικῐεόμεθᾰ	ἀνοικῐέεσθε	ἀνοικῐέονται
	optative	ἀνοικῐεοίμην	ἀνοικῐέοιο	ἀνοικῐέοιτο	ἀνοικῐέοισθον	ἀνοικῐεοίσθην	ἀνοικῐεοίμεθᾰ	ἀνοικῐέοισθε	ἀνοικῐέοιντο
passive	indicative	ἀνοικῐσθήσομαι	ἀνοικῐσθήσῃ	ἀνοικῐσθήσεται	ἀνοικῐσθήσεσθον	ἀνοικῐσθήσεσθον	ἀνοικῐσθησόμεθᾰ	ἀνοικῐσθήσεσθε	ἀνοικῐσθήσονται
	optative	ἀνοικῐσθησοίμην	ἀνοικῐσθήσοιο	ἀνοικῐσθήσοιτο	ἀνοικῐσθήσοισθον	ἀνοικῐσθησοίσθην	ἀνοικῐσθησοίμεθᾰ	ἀνοικῐσθήσοισθε	ἀνοικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνοικῐέειν			ἀνοικῐέεσθαι		ἀνοικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀνοικῐέων			ἀνοικῐεόμενος		ἀνοικῐσθησόμενος
	f	ἀνοικῐέουσᾰ			ἀνοικῐεομένη		ἀνοικῐσθησομένη
	n	ἀνοικῐέον			ἀνοικῐεόμενον		ἀνοικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνοικῐῶ, ἀνοικῐοῦμαι, ἀνοικῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνοικῐῶ	ἀνοικῐεῖς	ἀνοικῐεῖ	ἀνοικῐεῖτον	ἀνοικῐεῖτον	ἀνοικῐοῦμεν	ἀνοικῐεῖτε	ἀνοικῐοῦσῐ(ν)
	optative	ἀνοικῐοίην, ἀνοικῐοῖμῐ	ἀνοικῐοίης, ἀνοικῐοῖς	ἀνοικῐοίη, ἀνοικῐοῖ	ἀνοικῐοῖτον, ἀνοικῐοίητον	ἀνοικῐοίτην, ἀνοικῐοιήτην	ἀνοικῐοῖμεν, ἀνοικῐοίημεν	ἀνοικῐοῖτε, ἀνοικῐοίητε	ἀνοικῐοῖεν, ἀνοικῐοίησᾰν
middle	indicative	ἀνοικῐοῦμαι	ἀνοικῐῇ	ἀνοικῐεῖται	ἀνοικῐεῖσθον	ἀνοικῐεῖσθον	ἀνοικῐούμεθᾰ	ἀνοικῐεῖσθε	ἀνοικῐοῦνται
	optative	ἀνοικῐοίμην	ἀνοικῐοῖο	ἀνοικῐοῖτο	ἀνοικῐοῖσθον	ἀνοικῐοίσθην	ἀνοικῐοίμεθᾰ	ἀνοικῐοῖσθε	ἀνοικῐοῖντο
passive	indicative	ἀνοικῐσθήσομαι	ἀνοικῐσθήσῃ	ἀνοικῐσθήσεται	ἀνοικῐσθήσεσθον	ἀνοικῐσθήσεσθον	ἀνοικῐσθησόμεθᾰ	ἀνοικῐσθήσεσθε	ἀνοικῐσθήσονται
	optative	ἀνοικῐσθησοίμην	ἀνοικῐσθήσοιο	ἀνοικῐσθήσοιτο	ἀνοικῐσθήσοισθον	ἀνοικῐσθησοίσθην	ἀνοικῐσθησοίμεθᾰ	ἀνοικῐσθήσοισθε	ἀνοικῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνοικῐεῖν			ἀνοικῐεῖσθαι		ἀνοικῐσθήσεσθαι
participle	m	ἀνοικῐῶν			ἀνοικῐούμενος		ἀνοικῐσθησόμενος
	f	ἀνοικῐοῦσᾰ			ἀνοικῐουμένη		ἀνοικῐσθησομένη
	n	ἀνοικῐοῦν			ἀνοικῐούμενον		ἀνοικῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνῴκῐσᾰ, ἀνῳκῐσᾰ́μην, ἀνῳκῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνῴκῐσᾰ	ἀνῴκῐσᾰς	ἀνῴκῐσε(ν)	ἀνῳκῐ́σᾰτον	ἀνῳκῐσᾰ́την	ἀνῳκῐ́σᾰμεν	ἀνῳκῐ́σᾰτε	ἀνῴκῐσᾰν
	subjunctive	ἀνοικῐ́σω	ἀνοικῐ́σῃς	ἀνοικῐ́σῃ	ἀνοικῐ́σητον	ἀνοικῐ́σητον	ἀνοικῐ́σωμεν	ἀνοικῐ́σητε	ἀνοικῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ἀνοικῐ́σαιμῐ	ἀνοικῐ́σειᾰς, ἀνοικῐ́σαις	ἀνοικῐ́σειε(ν), ἀνοικῐ́σαι	ἀνοικῐ́σαιτον	ἀνοικῐσαίτην	ἀνοικῐ́σαιμεν	ἀνοικῐ́σαιτε	ἀνοικῐ́σειᾰν, ἀνοικῐ́σαιεν
	imperative		ἀνοίκῐσον	ἀνοικῐσᾰ́τω	ἀνοικῐ́σᾰτον	ἀνοικῐσᾰ́των		ἀνοικῐ́σᾰτε	ἀνοικῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνῳκῐσᾰ́μην	ἀνῳκῐ́σω	ἀνῳκῐ́σᾰτο	ἀνῳκῐ́σᾰσθον	ἀνῳκῐσᾰ́σθην	ἀνῳκῐσᾰ́μεθᾰ	ἀνῳκῐ́σᾰσθε	ἀνῳκῐ́σᾰντο
	subjunctive	ἀνοικῐ́σωμαι	ἀνοικῐ́σῃ	ἀνοικῐ́σηται	ἀνοικῐ́σησθον	ἀνοικῐ́σησθον	ἀνοικῐσώμεθᾰ	ἀνοικῐ́σησθε	ἀνοικῐ́σωνται
	optative	ἀνοικῐσαίμην	ἀνοικῐ́σαιο	ἀνοικῐ́σαιτο	ἀνοικῐ́σαισθον	ἀνοικῐσαίσθην	ἀνοικῐσαίμεθᾰ	ἀνοικῐ́σαισθε	ἀνοικῐ́σαιντο
	imperative		ἀνοίκῐσαι	ἀνοικῐσᾰ́σθω	ἀνοικῐ́σᾰσθον	ἀνοικῐσᾰ́σθων		ἀνοικῐ́σᾰσθε	ἀνοικῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνῳκῐ́σθην	ἀνῳκῐ́σθης	ἀνῳκῐ́σθη	ἀνῳκῐ́σθητον	ἀνῳκῐσθήτην	ἀνῳκῐ́σθημεν	ἀνῳκῐ́σθητε	ἀνῳκῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ἀνοικῐσθῶ	ἀνοικῐσθῇς	ἀνοικῐσθῇ	ἀνοικῐσθῆτον	ἀνοικῐσθῆτον	ἀνοικῐσθῶμεν	ἀνοικῐσθῆτε	ἀνοικῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνοικῐσθείην	ἀνοικῐσθείης	ἀνοικῐσθείη	ἀνοικῐσθεῖτον, ἀνοικῐσθείητον	ἀνοικῐσθείτην, ἀνοικῐσθειήτην	ἀνοικῐσθεῖμεν, ἀνοικῐσθείημεν	ἀνοικῐσθεῖτε, ἀνοικῐσθείητε	ἀνοικῐσθεῖεν, ἀνοικῐσθείησᾰν
	imperative		ἀνοικῐ́σθητῐ	ἀνοικῐσθήτω	ἀνοικῐ́σθητον	ἀνοικῐσθήτων		ἀνοικῐ́σθητε	ἀνοικῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνοικῐ́σαι			ἀνοικῐ́σᾰσθαι		ἀνοικῐσθῆναι
participle	m	ἀνοικῐ́σᾱς			ἀνοικῐσᾰ́μενος		ἀνοικῐσθείς
	f	ἀνοικῐ́σᾱσᾰ			ἀνοικῐσᾰμένη		ἀνοικῐσθεῖσᾰ
	n	ἀνοικῐ́σᾰν			ἀνοικῐσᾰ́μενον		ἀνοικῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνῴκῐκᾰ, ἀνῴκῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνῴκῐκᾰ	ἀνῴκῐκᾰς	ἀνῴκῐκε(ν)	ἀνῳκῐ́κᾰτον	ἀνῳκῐ́κᾰτον	ἀνῳκῐ́κᾰμεν	ἀνῳκῐ́κᾰτε	ἀνῳκῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνῳκῐ́κω	ἀνῳκῐ́κῃς	ἀνῳκῐ́κῃ	ἀνῳκῐ́κητον	ἀνῳκῐ́κητον	ἀνῳκῐ́κωμεν	ἀνῳκῐ́κητε	ἀνῳκῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ἀνῳκῐ́κοιμῐ, ἀνῳκῐκοίην	ἀνῳκῐ́κοις, ἀνῳκῐκοίης	ἀνῳκῐ́κοι, ἀνῳκῐκοίη	ἀνῳκῐ́κοιτον	ἀνῳκῐκοίτην	ἀνῳκῐ́κοιμεν	ἀνῳκῐ́κοιτε	ἀνῳκῐ́κοιεν
	imperative		ἀνῴκῐκε	ἀνῳκῐκέτω	ἀνῳκῐ́κετον	ἀνῳκῐκέτων		ἀνῳκῐ́κετε	ἀνῳκῐκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνῴκῐσμαι	ἀνῴκῐσαι	ἀνῴκῐσται	ἀνῴκῐσθον	ἀνῴκῐσθον	ἀνῳκῐ́σμεθᾰ	ἀνῴκῐσθε	ἀνῳκῐ́δᾰται
	subjunctive	ἀνῳκῐσμένος ὦ	ἀνῳκῐσμένος ᾖς	ἀνῳκῐσμένος ᾖ	ἀνῳκῐσμένω ἦτον	ἀνῳκῐσμένω ἦτον	ἀνῳκῐσμένοι ὦμεν	ἀνῳκῐσμένοι ἦτε	ἀνῳκῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνῳκῐσμένος εἴην	ἀνῳκῐσμένος εἴης	ἀνῳκῐσμένος εἴη	ἀνῳκῐσμένω εἴητον/εἶτον	ἀνῳκῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνῳκῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνῳκῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνῳκῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνῴκῐσο	ἀνῳκῐ́σθω	ἀνῴκῐσθον	ἀνῳκῐ́σθων		ἀνῴκῐσθε	ἀνῳκῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνῳκῐκέναι				ἀνῳκῐ́σθαι
participle	m	ἀνῳκῐκώς				ἀνῳκῐσμένος
	f	ἀνῳκῐκυῖᾰ				ἀνῳκῐσμένη
	n	ἀνῳκῐκός				ἀνῳκῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνῳκῐ́κειν, ἀνῳκῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνῳκῐ́κειν, ἀνῳκῐ́κη	ἀνῳκῐ́κεις, ἀνῳκῐ́κης	ἀνῳκῐ́κει(ν)	ἀνῳκῐ́κετον	ἀνῳκῐκέτην	ἀνῳκῐ́κεμεν	ἀνῳκῐ́κετε	ἀνῳκῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνῳκῐ́σμην	ἀνῴκῐσο	ἀνῴκῐστο	ἀνῴκῐσθον	ἀνῳκῐ́σθην	ἀνῳκῐ́σμεθᾰ	ἀνῴκῐσθε	ἀνῳκῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἀνοικίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνοικίζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀνοικίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • migrate idem, page 528.
  • remove idem, page 694.