ἀνομωτέραιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.rai̯n/ → /a.no.moˈte.rɛn/ → /a.no.moˈte.ren/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.rai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.rɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.rɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ren/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.ren/

Adjective

ἀνομωτέραιν • (anomōtérain)

1. feminine genitive/dative dual of ἀνομώτερος (anomṓteros)