ἀνομώτερος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.ros/ → /a.noˈmo.te.ros/ → /a.noˈmo.te.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ros/

Adjective

ἀνομώτερος • (anomṓteros) m (feminine ἀνομωτέρᾱ, neuter ἀνομώτερον); first/second declension

1. comparative degree of ἄνομος (ánomos)

Declension

First and second declension of ἀνομώτερος; ἀνομωτέρᾱ; ἀνομώτερον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀνομώτερος anomṓteros	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομώτερον anomṓteron		ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō		ἀνομώτεροι anomṓteroi	ἀνομώτεραι anomṓterai	ἀνομώτερᾰ anomṓtera
Genitive		ἀνομωτέρου anomōtérou	ἀνομωτέρᾱς anomōtérās	ἀνομωτέρου anomōtérou		ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέραιν anomōtérain	ἀνομωτέροιν anomōtéroin		ἀνομωτέρων anomōtérōn	ἀνομωτέρων anomōtérōn	ἀνομωτέρων anomōtérōn
Dative		ἀνομωτέρῳ anomōtérōi	ἀνομωτέρᾳ anomōtérāi	ἀνομωτέρῳ anomōtérōi		ἀνομωτέροιν anomōtéroin	ἀνομωτέραιν anomōtérain	ἀνομωτέροιν anomōtéroin		ἀνομωτέροις anomōtérois	ἀνομωτέραις anomōtérais	ἀνομωτέροις anomōtérois
Accusative		ἀνομώτερον anomṓteron	ἀνομωτέρᾱν anomōtérān	ἀνομώτερον anomṓteron		ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō		ἀνομωτέρους anomōtérous	ἀνομωτέρᾱς anomōtérās	ἀνομώτερᾰ anomṓtera
Vocative		ἀνομώτερε anomṓtere	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομώτερον anomṓteron		ἀνομωτέρω anomōtérō	ἀνομωτέρᾱ anomōtérā	ἀνομωτέρω anomōtérō		ἀνομώτεροι anomṓteroi	ἀνομώτεραι anomṓterai	ἀνομώτερᾰ anomṓtera
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀνομώτερον anomṓteron				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.