ἀνομωτέραν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.raːn/ → /a.no.moˈte.ran/ → /a.no.moˈte.ran/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.raːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.ran/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ran/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ran/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.ran/

Adjective

ἀνομωτέρᾱν • (anomōtérān)

1. feminine accusative singular of ἀνομώτερος (anomṓteros)