ἀνομωτέροιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.roi̯n/ → /a.no.moˈte.ryn/ → /a.no.moˈte.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.roi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.ryn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ryn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.ryn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.rin/

Adjective

ἀνομωτέροιν • (anomōtéroin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of ἀνομώτερος (anomṓteros)