ἀνομωτέροις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔː.té.roi̯s/ → /a.no.moˈte.rys/ → /a.no.moˈte.ris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔː.té.roi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.no.moˈte.rys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.no.moˈte.rys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.no.moˈte.rys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.no.moˈte.ris/

Adjective

ἀνομωτέροις • (anomōtérois)

1. masculine/neuter dative plural of ἀνομώτερος (anomṓteros)