ἀνομώτερε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.re/ → /a.noˈmo.te.re/ → /a.noˈmo.te.re/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.re/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.noˈmo.te.re/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.re/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.re/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.noˈmo.te.re/

Adjective

ἀνομώτερε • (anomṓtere)

1. masculine vocative singular of ἀνομώτερος (anomṓteros)