ἀνομώτεροι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.roi̯/ → /a.noˈmo.te.ry/ → /a.noˈmo.te.ri/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.no.mɔ̌ː.te.roi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ry/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ry/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ry/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.noˈmo.te.ri/

Adjective

ἀνομώτεροι • (anomṓteroi)

1. masculine nominative/vocative plural of ἀνομώτερος (anomṓteros)