ἀποκλείεται

See also: αποκλείεται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.klěː.e.tai̯/ → /a.poˈkli.e.tɛ/ → /a.poˈkli.e.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.klěː.e.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.poˈkli.e.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.poˈkli.e.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.poˈkli.e.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.poˈkli.e.te/

Verb

ᾰ̓ποκλείεται • (apokleíetai)

1. third-person singular indicative present mediopassive of ᾰ̓ποκλείω (apokleíō)