ἀπονοστέω

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ νοστέω (nostéō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.po.nos.té.ɔː/ → /a.po.nosˈte.o/ → /a.po.nosˈte.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.po.nos.té.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.po.nosˈte.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.po.nosˈte.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.po.nosˈte.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.po.nosˈte.o/

Verb

ἀπονοστέω • (aponostéō)

1. to return, go home, come home

Conjugation

   Present: ἀπονοστέω, ἀπονοστέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπονοστέω	ἀπονοστέεις	ἀπονοστέει	ἀπονοστέετον	ἀπονοστέετον	ἀπονοστέομεν	ἀπονοστέετε	ἀπονοστέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπονοστέω	ἀπονοστέῃς	ἀπονοστέῃ	ἀπονοστέητον	ἀπονοστέητον	ἀπονοστέωμεν	ἀπονοστέητε	ἀπονοστέωσῐ(ν)
	optative	ἀπονοστέοιμῐ	ἀπονοστέοις	ἀπονοστέοι	ἀπονοστέοιτον	ἀπονοστεοίτην	ἀπονοστέοιμεν	ἀπονοστέοιτε	ἀπονοστέοιεν
	imperative		ἀπονόστεε	ἀπονοστεέτω	ἀπονοστέετον	ἀπονοστεέτων		ἀπονοστέετε	ἀπονοστεόντων
middle/ passive	indicative	ἀπονοστέομαι	ἀπονοστέῃ, ἀπονοστέει	ἀπονοστέεται	ἀπονοστέεσθον	ἀπονοστέεσθον	ἀπονοστεόμεθᾰ	ἀπονοστέεσθε	ἀπονοστέονται
	subjunctive	ἀπονοστέωμαι	ἀπονοστέῃ	ἀπονοστέηται	ἀπονοστέησθον	ἀπονοστέησθον	ἀπονοστεώμεθᾰ	ἀπονοστέησθε	ἀπονοστέωνται
	optative	ἀπονοστεοίμην	ἀπονοστέοιο	ἀπονοστέοιτο	ἀπονοστέοισθον	ἀπονοστεοίσθην	ἀπονοστεοίμεθᾰ	ἀπονοστέοισθε	ἀπονοστέοιντο
	imperative		ἀπονοστέου	ἀπονοστεέσθω	ἀπονοστέεσθον	ἀπονοστεέσθων		ἀπονοστέεσθε	ἀπονοστεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπονοστέειν				ἀπονοστέεσθαι
participle	m	ἀπονοστέων				ἀπονοστεόμενος
	f	ἀπονοστέουσᾰ				ἀπονοστεομένη
	n	ἀπονοστέον				ἀπονοστεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ἀπονοστῶ, ἀπονοστοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπονοστῶ	ἀπονοστεῖς	ἀπονοστεῖ	ἀπονοστεῖτον	ἀπονοστεῖτον	ἀπονοστοῦμεν	ἀπονοστεῖτε	ἀπονοστοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπονοστῶ	ἀπονοστῇς	ἀπονοστῇ	ἀπονοστῆτον	ἀπονοστῆτον	ἀπονοστῶμεν	ἀπονοστῆτε	ἀπονοστῶσῐ(ν)
	optative	ἀπονοστοίην, ἀπονοστοῖμῐ	ἀπονοστοίης, ἀπονοστοῖς	ἀπονοστοίη, ἀπονοστοῖ	ἀπονοστοῖτον, ἀπονοστοίητον	ἀπονοστοίτην, ἀπονοστοιήτην	ἀπονοστοῖμεν, ἀπονοστοίημεν	ἀπονοστοῖτε, ἀπονοστοίητε	ἀπονοστοῖεν, ἀπονοστοίησᾰν
	imperative		ἀπονόστει	ἀπονοστείτω	ἀπονοστεῖτον	ἀπονοστείτων		ἀπονοστεῖτε	ἀπονοστούντων
middle/ passive	indicative	ἀπονοστοῦμαι	ἀπονοστεῖ, ἀπονοστῇ	ἀπονοστεῖται	ἀπονοστεῖσθον	ἀπονοστεῖσθον	ἀπονοστούμεθᾰ	ἀπονοστεῖσθε	ἀπονοστοῦνται
	subjunctive	ἀπονοστῶμαι	ἀπονοστῇ	ἀπονοστῆται	ἀπονοστῆσθον	ἀπονοστῆσθον	ἀπονοστώμεθᾰ	ἀπονοστῆσθε	ἀπονοστῶνται
	optative	ἀπονοστοίμην	ἀπονοστοῖο	ἀπονοστοῖτο	ἀπονοστοῖσθον	ἀπονοστοίσθην	ἀπονοστοίμεθᾰ	ἀπονοστοῖσθε	ἀπονοστοῖντο
	imperative		ἀπονοστοῦ	ἀπονοστείσθω	ἀπονοστεῖσθον	ἀπονοστείσθων		ἀπονοστεῖσθε	ἀπονοστείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπονοστεῖν				ἀπονοστεῖσθαι
participle	m	ἀπονοστῶν				ἀπονοστούμενος
	f	ἀπονοστοῦσᾰ				ἀπονοστουμένη
	n	ἀπονοστοῦν				ἀπονοστούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπενόστεον, ἀπενοστεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπενόστεον	ἀπενόστεες	ἀπενόστεε(ν)	ἀπενοστέετον	ἀπενοστεέτην	ἀπενοστέομεν	ἀπενοστέετε	ἀπενόστεον
middle/ passive	indicative	ἀπενοστεόμην	ἀπενοστέου	ἀπενοστέετο	ἀπενοστέεσθον	ἀπενοστεέσθην	ἀπενοστεόμεθᾰ	ἀπενοστέεσθε	ἀπενοστέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀπενόστουν, ἀπενοστούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπενόστουν	ἀπενόστεις	ἀπενόστει	ἀπενοστεῖτον	ἀπενοστείτην	ἀπενοστοῦμεν	ἀπενοστεῖτε	ἀπενόστουν
middle/ passive	indicative	ἀπενοστούμην	ἀπενοστοῦ	ἀπενοστεῖτο	ἀπενοστεῖσθον	ἀπενοστείσθην	ἀπενοστούμεθᾰ	ἀπενοστεῖσθε	ἀπενοστοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀπονοστήσω, ἀπονοστήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπονοστήσω	ἀπονοστήσεις	ἀπονοστήσει	ἀπονοστήσετον	ἀπονοστήσετον	ἀπονοστήσομεν	ἀπονοστήσετε	ἀπονοστήσουσῐ(ν)
	optative	ἀπονοστήσοιμῐ	ἀπονοστήσοις	ἀπονοστήσοι	ἀπονοστήσοιτον	ἀπονοστησοίτην	ἀπονοστήσοιμεν	ἀπονοστήσοιτε	ἀπονοστήσοιεν
middle	indicative	ἀπονοστήσομαι	ἀπονοστήσῃ, ἀπονοστήσει	ἀπονοστήσεται	ἀπονοστήσεσθον	ἀπονοστήσεσθον	ἀπονοστησόμεθᾰ	ἀπονοστήσεσθε	ἀπονοστήσονται
	optative	ἀπονοστησοίμην	ἀπονοστήσοιο	ἀπονοστήσοιτο	ἀπονοστήσοισθον	ἀπονοστησοίσθην	ἀπονοστησοίμεθᾰ	ἀπονοστήσοισθε	ἀπονοστήσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀπονοστήσειν			ἀπονοστήσεσθαι
participle	m	ἀπονοστήσων			ἀπονοστησόμενος
	f	ἀπονοστήσουσᾰ			ἀπονοστησομένη
	n	ἀπονοστῆσον			ἀπονοστησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀπενόστησᾰ, ἀπενοστησᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπενόστησᾰ	ἀπενόστησᾰς	ἀπενόστησε(ν)	ἀπενοστήσᾰτον	ἀπενοστησᾰ́την	ἀπενοστήσᾰμεν	ἀπενοστήσᾰτε	ἀπενόστησᾰν
	subjunctive	ἀπονοστήσω	ἀπονοστήσῃς	ἀπονοστήσῃ	ἀπονοστήσητον	ἀπονοστήσητον	ἀπονοστήσωμεν	ἀπονοστήσητε	ἀπονοστήσωσῐ(ν)
	optative	ἀπονοστήσαιμῐ	ἀπονοστήσειᾰς, ἀπονοστήσαις	ἀπονοστήσειε(ν), ἀπονοστήσαι	ἀπονοστήσαιτον	ἀπονοστησαίτην	ἀπονοστήσαιμεν	ἀπονοστήσαιτε	ἀπονοστήσειᾰν, ἀπονοστήσαιεν
	imperative		ἀπονόστησον	ἀπονοστησᾰ́τω	ἀπονοστήσᾰτον	ἀπονοστησᾰ́των		ἀπονοστήσᾰτε	ἀπονοστησᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπενοστησᾰ́μην	ἀπενοστήσω	ἀπενοστήσᾰτο	ἀπενοστήσᾰσθον	ἀπενοστησᾰ́σθην	ἀπενοστησᾰ́μεθᾰ	ἀπενοστήσᾰσθε	ἀπενοστήσᾰντο
	subjunctive	ἀπονοστήσωμαι	ἀπονοστήσῃ	ἀπονοστήσηται	ἀπονοστήσησθον	ἀπονοστήσησθον	ἀπονοστησώμεθᾰ	ἀπονοστήσησθε	ἀπονοστήσωνται
	optative	ἀπονοστησαίμην	ἀπονοστήσαιο	ἀπονοστήσαιτο	ἀπονοστήσαισθον	ἀπονοστησαίσθην	ἀπονοστησαίμεθᾰ	ἀπονοστήσαισθε	ἀπονοστήσαιντο
	imperative		ἀπονόστησαι	ἀπονοστησᾰ́σθω	ἀπονοστήσᾰσθον	ἀπονοστησᾰ́σθων		ἀπονοστήσᾰσθε	ἀπονοστησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀπονοστῆσαι			ἀπονοστήσᾰσθαι
participle	m	ἀπονοστήσᾱς			ἀπονοστησᾰ́μενος
	f	ἀπονοστήσᾱσᾰ			ἀπονοστησᾰμένη
	n	ἀπονοστῆσᾰν			ἀπονοστησᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀπονοστέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀπονοστέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀπονοστέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀπονοστέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀπονοστέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀπονοστέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • return idem, page 708.