ἀρέσκω

Ancient Greek

Etymology

According to Beekes, possibly from a disyllabic Proto-Indo-European root *h₂erh₁- (“to please, satisfy”), which appears to be related to *h₂reh₁- (“to think, reason, arrange”), apparently reanalyzed from *h₂réh₁(ye)ti, a stative-durative verbal form from the root *h₂er- (“to fit, fix, put together”). See also ᾰ̓ρετή (aretḗ, “excellence, virtue”), ἀραρίσκω (ararískō, “to join, fit”), ᾰ̓́ρῐστος (áristos, “best”).

Older theories derived the word from αἴρω (aírō, “to lift, remove”) with inchoative suffix -σκω (-skō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.rés.kɔː/ → /aˈres.ko/ → /aˈres.ko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.rés.kɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈres.ko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈres.ko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈres.ko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈres.ko/

Verb

ᾰ̓ρέσκω • (aréskō)

1. to please, satisfy
2. to make amends

Inflection

   Present: ᾰ̓ρέσκω, ᾰ̓ρέσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρέσκω	ᾰ̓ρέσκεις	ᾰ̓ρέσκει	ᾰ̓ρέσκετον	ᾰ̓ρέσκετον	ᾰ̓ρέσκομεν	ᾰ̓ρέσκετε	ᾰ̓ρέσκουσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ρέσκω	ᾰ̓ρέσκῃς	ᾰ̓ρέσκῃ	ᾰ̓ρέσκητον	ᾰ̓ρέσκητον	ᾰ̓ρέσκωμεν	ᾰ̓ρέσκητε	ᾰ̓ρέσκωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρέσκοιμῐ	ᾰ̓ρέσκοις	ᾰ̓ρέσκοι	ᾰ̓ρέσκοιτον	ᾰ̓ρεσκοίτην	ᾰ̓ρέσκοιμεν	ᾰ̓ρέσκοιτε	ᾰ̓ρέσκοιεν
	imperative		ᾰ̓́ρεσκε	ᾰ̓ρεσκέτω	ᾰ̓ρέσκετον	ᾰ̓ρεσκέτων		ᾰ̓ρέσκετε	ᾰ̓ρεσκόντων
middle/ passive	indicative	ᾰ̓ρέσκομαι	ᾰ̓ρέσκῃ, ᾰ̓ρέσκει	ᾰ̓ρέσκεται	ᾰ̓ρέσκεσθον	ᾰ̓ρέσκεσθον	ᾰ̓ρεσκόμεθᾰ	ᾰ̓ρέσκεσθε	ᾰ̓ρέσκονται
	subjunctive	ᾰ̓ρέσκωμαι	ᾰ̓ρέσκῃ	ᾰ̓ρέσκηται	ᾰ̓ρέσκησθον	ᾰ̓ρέσκησθον	ᾰ̓ρεσκώμεθᾰ	ᾰ̓ρέσκησθε	ᾰ̓ρέσκωνται
	optative	ᾰ̓ρεσκοίμην	ᾰ̓ρέσκοιο	ᾰ̓ρέσκοιτο	ᾰ̓ρέσκοισθον	ᾰ̓ρεσκοίσθην	ᾰ̓ρεσκοίμεθᾰ	ᾰ̓ρέσκοισθε	ᾰ̓ρέσκοιντο
	imperative		ᾰ̓ρέσκου	ᾰ̓ρεσκέσθω	ᾰ̓ρέσκεσθον	ᾰ̓ρεσκέσθων		ᾰ̓ρέσκεσθε	ᾰ̓ρεσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ᾰ̓ρέσκειν				ᾰ̓ρέσκεσθαι
participle	m	ᾰ̓ρέσκων				ᾰ̓ρεσκόμενος
	f	ᾰ̓ρέσκουσᾰ				ᾰ̓ρεσκομένη
	n	ᾰ̓ρέσκον				ᾰ̓ρεσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἤρεσκον, ἠρεσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρεσκον	ἤρεσκες	ἤρεσκε(ν)	ἠρέσκετον	ἠρεσκέτην	ἠρέσκομεν	ἠρέσκετε	ἤρεσκον
middle/ passive	indicative	ἠρεσκόμην	ἠρέσκου	ἠρέσκετο	ἠρέσκεσθον	ἠρεσκέσθην	ἠρεσκόμεθᾰ	ἠρέσκεσθε	ἠρέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ᾰ̓ρέσω, ᾰ̓ρέσομαι, ᾰ̓ρεσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρέσω	ᾰ̓ρέσεις	ᾰ̓ρέσει	ᾰ̓ρέσετον	ᾰ̓ρέσετον	ᾰ̓ρέσομεν	ᾰ̓ρέσετε	ᾰ̓ρέσουσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρέσοιμῐ	ᾰ̓ρέσοις	ᾰ̓ρέσοι	ᾰ̓ρέσοιτον	ᾰ̓ρεσοίτην	ᾰ̓ρέσοιμεν	ᾰ̓ρέσοιτε	ᾰ̓ρέσοιεν
middle	indicative	ᾰ̓ρέσομαι	ᾰ̓ρέσῃ, ᾰ̓ρέσει	ᾰ̓ρέσεται	ᾰ̓ρέσεσθον	ᾰ̓ρέσεσθον	ᾰ̓ρεσόμεθᾰ	ᾰ̓ρέσεσθε	ᾰ̓ρέσονται
	optative	ᾰ̓ρεσοίμην	ᾰ̓ρέσοιο	ᾰ̓ρέσοιτο	ᾰ̓ρέσοισθον	ᾰ̓ρεσοίσθην	ᾰ̓ρεσοίμεθᾰ	ᾰ̓ρέσοισθε	ᾰ̓ρέσοιντο
passive	indicative	ᾰ̓ρεσθήσομαι	ᾰ̓ρεσθήσῃ	ᾰ̓ρεσθήσεται	ᾰ̓ρεσθήσεσθον	ᾰ̓ρεσθήσεσθον	ᾰ̓ρεσθησόμεθᾰ	ᾰ̓ρεσθήσεσθε	ᾰ̓ρεσθήσονται
	optative	ᾰ̓ρεσθησοίμην	ᾰ̓ρεσθήσοιο	ᾰ̓ρεσθήσοιτο	ᾰ̓ρεσθήσοισθον	ᾰ̓ρεσθησοίσθην	ᾰ̓ρεσθησοίμεθᾰ	ᾰ̓ρεσθήσοισθε	ᾰ̓ρεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓ρέσειν			ᾰ̓ρέσεσθαι		ᾰ̓ρεσθήσεσθαι
participle	m	ᾰ̓ρέσων			ᾰ̓ρεσόμενος		ᾰ̓ρεσθησόμενος
	f	ᾰ̓ρέσουσᾰ			ᾰ̓ρεσομένη		ᾰ̓ρεσθησομένη
	n	ᾰ̓ρέσον			ᾰ̓ρεσόμενον		ᾰ̓ρεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἤρεσᾰ, ἠρεσᾰ́μην, ἠρέσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤρεσᾰ	ἤρεσᾰς	ἤρεσε(ν)	ἠρέσᾰτον	ἠρεσᾰ́την	ἠρέσᾰμεν	ἠρέσᾰτε	ἤρεσᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ρέσω	ᾰ̓ρέσῃς	ᾰ̓ρέσῃ	ᾰ̓ρέσητον	ᾰ̓ρέσητον	ᾰ̓ρέσωμεν	ᾰ̓ρέσητε	ᾰ̓ρέσωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρέσαιμῐ	ᾰ̓ρέσειᾰς, ᾰ̓ρέσαις	ᾰ̓ρέσειε(ν), ᾰ̓ρέσαι	ᾰ̓ρέσαιτον	ᾰ̓ρεσαίτην	ᾰ̓ρέσαιμεν	ᾰ̓ρέσαιτε	ᾰ̓ρέσειᾰν, ᾰ̓ρέσαιεν
	imperative		ᾰ̓́ρεσον	ᾰ̓ρεσᾰ́τω	ᾰ̓ρέσᾰτον	ᾰ̓ρεσᾰ́των		ᾰ̓ρέσᾰτε	ᾰ̓ρεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠρεσᾰ́μην	ἠρέσω	ἠρέσᾰτο	ἠρέσᾰσθον	ἠρεσᾰ́σθην	ἠρεσᾰ́μεθᾰ	ἠρέσᾰσθε	ἠρέσᾰντο
	subjunctive	ᾰ̓ρέσωμαι	ᾰ̓ρέσῃ	ᾰ̓ρέσηται	ᾰ̓ρέσησθον	ᾰ̓ρέσησθον	ᾰ̓ρεσώμεθᾰ	ᾰ̓ρέσησθε	ᾰ̓ρέσωνται
	optative	ᾰ̓ρεσαίμην	ᾰ̓ρέσαιο	ᾰ̓ρέσαιτο	ᾰ̓ρέσαισθον	ᾰ̓ρεσαίσθην	ᾰ̓ρεσαίμεθᾰ	ᾰ̓ρέσαισθε	ᾰ̓ρέσαιντο
	imperative		ᾰ̓́ρεσαι	ᾰ̓ρεσᾰ́σθω	ᾰ̓ρέσᾰσθον	ᾰ̓ρεσᾰ́σθων		ᾰ̓ρέσᾰσθε	ᾰ̓ρεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἠρέσθην	ἠρέσθης	ἠρέσθη	ἠρέσθητον	ἠρεσθήτην	ἠρέσθημεν	ἠρέσθητε	ἠρέσθησᾰν
	subjunctive	ᾰ̓ρεσθῶ	ᾰ̓ρεσθῇς	ᾰ̓ρεσθῇ	ᾰ̓ρεσθῆτον	ᾰ̓ρεσθῆτον	ᾰ̓ρεσθῶμεν	ᾰ̓ρεσθῆτε	ᾰ̓ρεσθῶσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρεσθείην	ᾰ̓ρεσθείης	ᾰ̓ρεσθείη	ᾰ̓ρεσθεῖτον, ᾰ̓ρεσθείητον	ᾰ̓ρεσθείτην, ᾰ̓ρεσθειήτην	ᾰ̓ρεσθεῖμεν, ᾰ̓ρεσθείημεν	ᾰ̓ρεσθεῖτε, ᾰ̓ρεσθείητε	ᾰ̓ρεσθεῖεν, ᾰ̓ρεσθείησᾰν
	imperative		ᾰ̓ρέσθητῐ	ᾰ̓ρεσθήτω	ᾰ̓ρέσθητον	ᾰ̓ρεσθήτων		ᾰ̓ρέσθητε	ᾰ̓ρεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ᾰ̓ρέσαι			ᾰ̓ρέσᾰσθαι		ᾰ̓ρεσθῆναι
participle	m	ᾰ̓ρέσᾱς			ᾰ̓ρεσᾰ́μενος		ᾰ̓ρεσθείς
	f	ᾰ̓ρέσᾱσᾰ			ᾰ̓ρεσᾰμένη		ᾰ̓ρεσθεῖσᾰ
	n	ᾰ̓ρέσᾰν			ᾰ̓ρεσᾰ́μενον		ᾰ̓ρεσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ᾰ̓ρήρεκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ᾰ̓ρήρεκᾰ	ᾰ̓ρήρεκᾰς	ᾰ̓ρήρεκε(ν)	ᾰ̓ρηρέκᾰτον	ᾰ̓ρηρέκᾰτον	ᾰ̓ρηρέκᾰμεν	ᾰ̓ρηρέκᾰτε	ᾰ̓ρηρέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ᾰ̓ρηρέκω	ᾰ̓ρηρέκῃς	ᾰ̓ρηρέκῃ	ᾰ̓ρηρέκητον	ᾰ̓ρηρέκητον	ᾰ̓ρηρέκωμεν	ᾰ̓ρηρέκητε	ᾰ̓ρηρέκωσῐ(ν)
	optative	ᾰ̓ρηρέκοιμῐ, ᾰ̓ρηρεκοίην	ᾰ̓ρηρέκοις, ᾰ̓ρηρεκοίης	ᾰ̓ρηρέκοι, ᾰ̓ρηρεκοίη	ᾰ̓ρηρέκοιτον	ᾰ̓ρηρεκοίτην	ᾰ̓ρηρέκοιμεν	ᾰ̓ρηρέκοιτε	ᾰ̓ρηρέκοιεν
	imperative		ᾰ̓ρήρεκε	ᾰ̓ρηρεκέτω	ᾰ̓ρηρέκετον	ᾰ̓ρηρεκέτων		ᾰ̓ρηρέκετε	ᾰ̓ρηρεκόντων
		active
infinitive		ᾰ̓ρηρεκέναι
participle	m	ᾰ̓ρηρεκώς
	f	ᾰ̓ρηρεκυῖᾰ
	n	ᾰ̓ρηρεκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀπαρέσκω (aparéskō)

Descendants

• Greek: αρέσω (aréso)
  • → Bulgarian: харе́сам (harésam)

Further reading

• “ἀρέσκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀρέσκω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “ἀρέσκω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀρέσκω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ἀρέσκω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• ἀρέσκω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G700 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible