Wiktionary

ἀσκέω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

Of unknown origin. Perhaps related to ἀσκός (askós, “skin, hide”). According to Morris, possibly borrowed from Egyptian sqr (“to strike, to work metal”), along with other metalworking terms used by Daedalus, such as Ἱκμάλιος (Hikmálios, “craftsman”) and ἕντεα (héntea, “armor, equipment”).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

ἀσκέω • (askéō)

  1. to work, form
  2. to adorn, decorate, trick out
  3. to honor, revere
  4. to practise, exercise, train (often, but not always, of athletics)

Inflection

edit
   Present: ἀσκέω, ἀσκέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀσκέω ἀσκέεις ἀσκέει ἀσκέετον ἀσκέετον ἀσκέομεν ἀσκέετε ἀσκέουσῐ(ν)
subjunctive ἀσκέω ἀσκέῃς ἀσκέῃ ἀσκέητον ἀσκέητον ἀσκέωμεν ἀσκέητε ἀσκέωσῐ(ν)
optative ἀσκέοιμῐ ἀσκέοις ἀσκέοι ἀσκέοιτον ἀσκεοίτην ἀσκέοιμεν ἀσκέοιτε ἀσκέοιεν
imperative   ἄσκεε ἀσκεέτω ἀσκέετον ἀσκεέτων   ἀσκέετε ἀσκεόντων
middle/
passive 		indicative ἀσκέομαι ἀσκέῃ,
ἀσκέει 		ἀσκέεται ἀσκέεσθον ἀσκέεσθον ἀσκεόμεθᾰ ἀσκέεσθε ἀσκέονται
subjunctive ἀσκέωμαι ἀσκέῃ ἀσκέηται ἀσκέησθον ἀσκέησθον ἀσκεώμεθᾰ ἀσκέησθε ἀσκέωνται
optative ἀσκεοίμην ἀσκέοιο ἀσκέοιτο ἀσκέοισθον ἀσκεοίσθην ἀσκεοίμεθᾰ ἀσκέοισθε ἀσκέοιντο
imperative   ἀσκέου ἀσκεέσθω ἀσκέεσθον ἀσκεέσθων   ἀσκέεσθε ἀσκεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀσκέειν ἀσκέεσθαι
participle m ἀσκέων ἀσκεόμενος
f ἀσκέουσᾰ ἀσκεομένη
n ἀσκέον ἀσκεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀσκῶ, ἀσκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀσκῶ ἀσκεῖς ἀσκεῖ ἀσκεῖτον ἀσκεῖτον ἀσκοῦμεν ἀσκεῖτε ἀσκοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀσκῶ ἀσκῇς ἀσκῇ ἀσκῆτον ἀσκῆτον ἀσκῶμεν ἀσκῆτε ἀσκῶσῐ(ν)
optative ἀσκοίην,
ἀσκοῖμῐ 		ἀσκοίης,
ἀσκοῖς 		ἀσκοίη,
ἀσκοῖ 		ἀσκοῖτον,
ἀσκοίητον 		ἀσκοίτην,
ἀσκοιήτην 		ἀσκοῖμεν,
ἀσκοίημεν 		ἀσκοῖτε,
ἀσκοίητε 		ἀσκοῖεν,
ἀσκοίησᾰν
imperative   ἄσκει ἀσκείτω ἀσκεῖτον ἀσκείτων   ἀσκεῖτε ἀσκούντων
middle/
passive 		indicative ἀσκοῦμαι ἀσκεῖ,
ἀσκῇ 		ἀσκεῖται ἀσκεῖσθον ἀσκεῖσθον ἀσκούμεθᾰ ἀσκεῖσθε ἀσκοῦνται
subjunctive ἀσκῶμαι ἀσκῇ ἀσκῆται ἀσκῆσθον ἀσκῆσθον ἀσκώμεθᾰ ἀσκῆσθε ἀσκῶνται
optative ἀσκοίμην ἀσκοῖο ἀσκοῖτο ἀσκοῖσθον ἀσκοίσθην ἀσκοίμεθᾰ ἀσκοῖσθε ἀσκοῖντο
imperative   ἀσκοῦ ἀσκείσθω ἀσκεῖσθον ἀσκείσθων   ἀσκεῖσθε ἀσκείσθων
active middle/passive
infinitive ἀσκεῖν ἀσκεῖσθαι
participle m ἀσκῶν ἀσκούμενος
f ἀσκοῦσᾰ ἀσκουμένη
n ἀσκοῦν ἀσκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤσκεον, ἠσκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤσκεον ἤσκεες ἤσκεε(ν) ἠσκέετον ἠσκεέτην ἠσκέομεν ἠσκέετε ἤσκεον
middle/
passive 		indicative ἠσκεόμην ἠσκέου ἠσκέετο ἠσκέεσθον ἠσκεέσθην ἠσκεόμεθᾰ ἠσκέεσθε ἠσκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἤσκουν, ἠσκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤσκουν ἤσκεις ἤσκει ἠσκεῖτον ἠσκείτην ἠσκοῦμεν ἠσκεῖτε ἤσκουν
middle/
passive 		indicative ἠσκούμην ἠσκοῦ ἠσκεῖτο ἠσκεῖσθον ἠσκείσθην ἠσκούμεθᾰ ἠσκεῖσθε ἠσκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀσκήσω, ἀσκήσομαι, ἀσκηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀσκήσω ἀσκήσεις ἀσκήσει ἀσκήσετον ἀσκήσετον ἀσκήσομεν ἀσκήσετε ἀσκήσουσῐ(ν)
optative ἀσκήσοιμῐ ἀσκήσοις ἀσκήσοι ἀσκήσοιτον ἀσκησοίτην ἀσκήσοιμεν ἀσκήσοιτε ἀσκήσοιεν
middle indicative ἀσκήσομαι ἀσκήσῃ,
ἀσκήσει 		ἀσκήσεται ἀσκήσεσθον ἀσκήσεσθον ἀσκησόμεθᾰ ἀσκήσεσθε ἀσκήσονται
optative ἀσκησοίμην ἀσκήσοιο ἀσκήσοιτο ἀσκήσοισθον ἀσκησοίσθην ἀσκησοίμεθᾰ ἀσκήσοισθε ἀσκήσοιντο
passive indicative ἀσκηθήσομαι ἀσκηθήσῃ ἀσκηθήσεται ἀσκηθήσεσθον ἀσκηθήσεσθον ἀσκηθησόμεθᾰ ἀσκηθήσεσθε ἀσκηθήσονται
optative ἀσκηθησοίμην ἀσκηθήσοιο ἀσκηθήσοιτο ἀσκηθήσοισθον ἀσκηθησοίσθην ἀσκηθησοίμεθᾰ ἀσκηθήσοισθε ἀσκηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀσκήσειν ἀσκήσεσθαι ἀσκηθήσεσθαι
participle m ἀσκήσων ἀσκησόμενος ἀσκηθησόμενος
f ἀσκήσουσᾰ ἀσκησομένη ἀσκηθησομένη
n ἀσκῆσον ἀσκησόμενον ἀσκηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἤσκησᾰ, ἠσκησᾰ́μην, ἠσκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤσκησᾰ ἤσκησᾰς ἤσκησε(ν) ἠσκήσᾰτον ἠσκησᾰ́την ἠσκήσᾰμεν ἠσκήσᾰτε ἤσκησᾰν
subjunctive ἀσκήσω ἀσκήσῃς ἀσκήσῃ ἀσκήσητον ἀσκήσητον ἀσκήσωμεν ἀσκήσητε ἀσκήσωσῐ(ν)
optative ἀσκήσαιμῐ ἀσκήσειᾰς,
ἀσκήσαις 		ἀσκήσειε(ν),
ἀσκήσαι 		ἀσκήσαιτον ἀσκησαίτην ἀσκήσαιμεν ἀσκήσαιτε ἀσκήσειᾰν,
ἀσκήσαιεν
imperative   ἄσκησον ἀσκησᾰ́τω ἀσκήσᾰτον ἀσκησᾰ́των   ἀσκήσᾰτε ἀσκησᾰ́ντων
middle indicative ἠσκησᾰ́μην ἠσκήσω ἠσκήσᾰτο ἠσκήσᾰσθον ἠσκησᾰ́σθην ἠσκησᾰ́μεθᾰ ἠσκήσᾰσθε ἠσκήσᾰντο
subjunctive ἀσκήσωμαι ἀσκήσῃ ἀσκήσηται ἀσκήσησθον ἀσκήσησθον ἀσκησώμεθᾰ ἀσκήσησθε ἀσκήσωνται
optative ἀσκησαίμην ἀσκήσαιο ἀσκήσαιτο ἀσκήσαισθον ἀσκησαίσθην ἀσκησαίμεθᾰ ἀσκήσαισθε ἀσκήσαιντο
imperative   ἄσκησαι ἀσκησᾰ́σθω ἀσκήσᾰσθον ἀσκησᾰ́σθων   ἀσκήσᾰσθε ἀσκησᾰ́σθων
passive indicative ἠσκήθην ἠσκήθης ἠσκήθη ἠσκήθητον ἠσκηθήτην ἠσκήθημεν ἠσκήθητε ἠσκήθησᾰν
subjunctive ἀσκηθῶ ἀσκηθῇς ἀσκηθῇ ἀσκηθῆτον ἀσκηθῆτον ἀσκηθῶμεν ἀσκηθῆτε ἀσκηθῶσῐ(ν)
optative ἀσκηθείην ἀσκηθείης ἀσκηθείη ἀσκηθεῖτον,
ἀσκηθείητον 		ἀσκηθείτην,
ἀσκηθειήτην 		ἀσκηθεῖμεν,
ἀσκηθείημεν 		ἀσκηθεῖτε,
ἀσκηθείητε 		ἀσκηθεῖεν,
ἀσκηθείησᾰν
imperative   ἀσκήθητῐ ἀσκηθήτω ἀσκήθητον ἀσκηθήτων   ἀσκήθητε ἀσκηθέντων
active middle passive
infinitive ἀσκῆσαι ἀσκήσᾰσθαι ἀσκηθῆναι
participle m ἀσκήσᾱς ἀσκησᾰ́μενος ἀσκηθείς
f ἀσκήσᾱσᾰ ἀσκησᾰμένη ἀσκηθεῖσᾰ
n ἀσκῆσᾰν ἀσκησᾰ́μενον ἀσκηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἤσκηκᾰ, ἤσκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἤσκηκᾰ ἤσκηκᾰς ἤσκηκε(ν) ἠσκήκᾰτον ἠσκήκᾰτον ἠσκήκᾰμεν ἠσκήκᾰτε ἠσκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠσκήκω ἠσκήκῃς ἠσκήκῃ ἠσκήκητον ἠσκήκητον ἠσκήκωμεν ἠσκήκητε ἠσκήκωσῐ(ν)
optative ἠσκήκοιμῐ,
ἠσκηκοίην 		ἠσκήκοις,
ἠσκηκοίης 		ἠσκήκοι,
ἠσκηκοίη 		ἠσκήκοιτον ἠσκηκοίτην ἠσκήκοιμεν ἠσκήκοιτε ἠσκήκοιεν
imperative   ἤσκηκε ἠσκηκέτω ἠσκήκετον ἠσκηκέτων   ἠσκήκετε ἠσκηκόντων
middle/
passive 		indicative ἤσκημαι ἤσκησαι ἤσκηται ἤσκησθον ἤσκησθον ἠσκήμεθᾰ ἤσκησθε ἤσκηνται
subjunctive ἠσκημένος ὦ ἠσκημένος ᾖς ἠσκημένος ᾖ ἠσκημένω ἦτον ἠσκημένω ἦτον ἠσκημένοι ὦμεν ἠσκημένοι ἦτε ἠσκημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠσκημένος εἴην ἠσκημένος εἴης ἠσκημένος εἴη ἠσκημένω εἴητον/εἶτον ἠσκημένω εἰήτην/εἴτην ἠσκημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠσκημένοι εἴητε/εἶτε ἠσκημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἤσκησο ἠσκήσθω ἤσκησθον ἠσκήσθων   ἤσκησθε ἠσκήσθων
active middle/passive
infinitive ἠσκηκέναι ἠσκῆσθαι
participle m ἠσκηκώς ἠσκημένος
f ἠσκηκυῖᾰ ἠσκημένη
n ἠσκηκός ἠσκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

edit
edit

References

edit

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀσκέω&oldid=80135995"