ἐναντιουμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.nan.ti.uː.mé.noi̯s/ → /e.nan.ti.uˈme.nys/ → /e.nan.di.uˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.nan.ti.uː.mé.noi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.nan.ti.uˈme.nys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.nan.ti.uˈme.nys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.nan.ti.uˈme.nys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.nan.di.uˈme.nis/

Participle

ἐναντῐουμένοις • (enantiouménois)

1. masculine/neuter dative plural of ἐναντιούμενος (enantioúmenos)