ἐναντιούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.nan.ti.ǔː.me.nos/ → /e.nan.tiˈu.me.nos/ → /e.nan.diˈu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.nan.ti.ǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.nan.tiˈu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.nan.tiˈu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.nan.tiˈu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.nan.diˈu.me.nos/

Participle

ἐναντῐούμενος • (enantioúmenos) m (feminine ἐναντῐουμένη, neuter ἐναντῐούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἐναντιόομαι (enantióomai)

Declension

First and second declension of ἐνᾰντῐούμενος; ἐνᾰντῐουμένη; ἐνᾰντῐούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐνᾰντῐούμενος enantioúmenos	ἐνᾰντῐουμένη enantiouménē	ἐνᾰντῐούμενον enantioúmenon		ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō	ἐνᾰντῐουμένᾱ enantiouménā	ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō		ἐνᾰντῐούμενοι enantioúmenoi	ἐνᾰντῐούμεναι enantioúmenai	ἐνᾰντῐούμενᾰ enantioúmena
Genitive		ἐνᾰντῐουμένου enantiouménou	ἐνᾰντῐουμένης enantiouménēs	ἐνᾰντῐουμένου enantiouménou		ἐνᾰντῐουμένοιν enantiouménoin	ἐνᾰντῐουμέναιν enantiouménain	ἐνᾰντῐουμένοιν enantiouménoin		ἐνᾰντῐουμένων enantiouménōn	ἐνᾰντῐουμένων enantiouménōn	ἐνᾰντῐουμένων enantiouménōn
Dative		ἐνᾰντῐουμένῳ enantiouménōi	ἐνᾰντῐουμένῃ enantiouménēi	ἐνᾰντῐουμένῳ enantiouménōi		ἐνᾰντῐουμένοιν enantiouménoin	ἐνᾰντῐουμέναιν enantiouménain	ἐνᾰντῐουμένοιν enantiouménoin		ἐνᾰντῐουμένοις enantiouménois	ἐνᾰντῐουμέναις enantiouménais	ἐνᾰντῐουμένοις enantiouménois
Accusative		ἐνᾰντῐούμενον enantioúmenon	ἐνᾰντῐουμένην enantiouménēn	ἐνᾰντῐούμενον enantioúmenon		ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō	ἐνᾰντῐουμένᾱ enantiouménā	ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō		ἐνᾰντῐουμένους enantiouménous	ἐνᾰντῐουμένᾱς enantiouménās	ἐνᾰντῐούμενᾰ enantioúmena
Vocative		ἐνᾰντῐούμενε enantioúmene	ἐνᾰντῐουμένη enantiouménē	ἐνᾰντῐούμενον enantioúmenon		ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō	ἐνᾰντῐουμένᾱ enantiouménā	ἐνᾰντῐουμένω enantiouménō		ἐνᾰντῐούμενοι enantioúmenoi	ἐνᾰντῐούμεναι enantioúmenai	ἐνᾰντῐούμενᾰ enantioúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐνᾰντῐουμένως enantiouménōs				ἐνᾰντῐουμενώτερος enantioumenṓteros				ἐνᾰντῐουμενώτᾰτος enantioumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.