ἐνδοιάζω

Ancient Greek

Etymology

From ἐν δοιῇ (en doiêi, “in doubt”) +‎ -άζω (-ázō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /en.doi̯.áz.dɔː/ → /en.dyˈa.zo/ → /en.diˈa.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /en.doi̯.áz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /en.dyˈa.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /en.dyˈa.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /en.dyˈa.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /en.diˈa.zo/

Verb

ἐνδοιάζω • (endoiázō)

1. to be in doubt, be at a loss
2. (passive voice) to be a matter of doubt

Conjugation

   Present: ἐνδοιάζω, ἐνδοιάζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνδοιάζω	ἐνδοιάζεις	ἐνδοιάζει	ἐνδοιάζετον	ἐνδοιάζετον	ἐνδοιάζομεν	ἐνδοιάζετε	ἐνδοιάζουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐνδοιάζω	ἐνδοιάζῃς	ἐνδοιάζῃ	ἐνδοιάζητον	ἐνδοιάζητον	ἐνδοιάζωμεν	ἐνδοιάζητε	ἐνδοιάζωσῐ(ν)
	optative	ἐνδοιάζοιμῐ	ἐνδοιάζοις	ἐνδοιάζοι	ἐνδοιάζοιτον	ἐνδοιαζοίτην	ἐνδοιάζοιμεν	ἐνδοιάζοιτε	ἐνδοιάζοιεν
	imperative		ἐνδοίαζε	ἐνδοιαζέτω	ἐνδοιάζετον	ἐνδοιαζέτων		ἐνδοιάζετε	ἐνδοιαζόντων
middle/ passive	indicative	ἐνδοιάζομαι	ἐνδοιάζῃ, ἐνδοιάζει	ἐνδοιάζεται	ἐνδοιάζεσθον	ἐνδοιάζεσθον	ἐνδοιαζόμεθᾰ	ἐνδοιάζεσθε	ἐνδοιάζονται
	subjunctive	ἐνδοιάζωμαι	ἐνδοιάζῃ	ἐνδοιάζηται	ἐνδοιάζησθον	ἐνδοιάζησθον	ἐνδοιαζώμεθᾰ	ἐνδοιάζησθε	ἐνδοιάζωνται
	optative	ἐνδοιαζοίμην	ἐνδοιάζοιο	ἐνδοιάζοιτο	ἐνδοιάζοισθον	ἐνδοιαζοίσθην	ἐνδοιαζοίμεθᾰ	ἐνδοιάζοισθε	ἐνδοιάζοιντο
	imperative		ἐνδοιάζου	ἐνδοιαζέσθω	ἐνδοιάζεσθον	ἐνδοιαζέσθων		ἐνδοιάζεσθε	ἐνδοιαζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐνδοιάζειν				ἐνδοιάζεσθαι
participle	m	ἐνδοιάζων				ἐνδοιαζόμενος
	f	ἐνδοιάζουσᾰ				ἐνδοιαζομένη
	n	ἐνδοιᾶζον				ἐνδοιαζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐνεδοίαζον, ἐνεδοιαζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεδοίαζον	ἐνεδοίαζες	ἐνεδοίαζε(ν)	ἐνεδοιάζετον	ἐνεδοιαζέτην	ἐνεδοιάζομεν	ἐνεδοιάζετε	ἐνεδοίαζον
middle/ passive	indicative	ἐνεδοιαζόμην	ἐνεδοιάζου	ἐνεδοιάζετο	ἐνεδοιάζεσθον	ἐνεδοιαζέσθην	ἐνεδοιαζόμεθᾰ	ἐνεδοιάζεσθε	ἐνεδοιάζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐνεδοίασᾰ, ἐνεδοιασᾰ́μην, ἐνεδοιάσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐνεδοίασᾰ	ἐνεδοίασᾰς	ἐνεδοίασε(ν)	ἐνεδοιάσᾰτον	ἐνεδοιασᾰ́την	ἐνεδοιάσᾰμεν	ἐνεδοιάσᾰτε	ἐνεδοίασᾰν
	subjunctive	ἐνδοιάσω	ἐνδοιάσῃς	ἐνδοιάσῃ	ἐνδοιάσητον	ἐνδοιάσητον	ἐνδοιάσωμεν	ἐνδοιάσητε	ἐνδοιάσωσῐ(ν)
	optative	ἐνδοιάσαιμῐ	ἐνδοιάσειᾰς, ἐνδοιάσαις	ἐνδοιάσειε(ν), ἐνδοιάσαι	ἐνδοιάσαιτον	ἐνδοιασαίτην	ἐνδοιάσαιμεν	ἐνδοιάσαιτε	ἐνδοιάσειᾰν, ἐνδοιάσαιεν
	imperative		ἐνδοίασον	ἐνδοιασᾰ́τω	ἐνδοιάσᾰτον	ἐνδοιασᾰ́των		ἐνδοιάσᾰτε	ἐνδοιασᾰ́ντων
middle	indicative	ἐνεδοιασᾰ́μην	ἐνεδοιάσω	ἐνεδοιάσᾰτο	ἐνεδοιάσᾰσθον	ἐνεδοιασᾰ́σθην	ἐνεδοιασᾰ́μεθᾰ	ἐνεδοιάσᾰσθε	ἐνεδοιάσᾰντο
	subjunctive	ἐνδοιάσωμαι	ἐνδοιάσῃ	ἐνδοιάσηται	ἐνδοιάσησθον	ἐνδοιάσησθον	ἐνδοιασώμεθᾰ	ἐνδοιάσησθε	ἐνδοιάσωνται
	optative	ἐνδοιασαίμην	ἐνδοιάσαιο	ἐνδοιάσαιτο	ἐνδοιάσαισθον	ἐνδοιασαίσθην	ἐνδοιασαίμεθᾰ	ἐνδοιάσαισθε	ἐνδοιάσαιντο
	imperative		ἐνδοίασαι	ἐνδοιασᾰ́σθω	ἐνδοιάσᾰσθον	ἐνδοιασᾰ́σθων		ἐνδοιάσᾰσθε	ἐνδοιασᾰ́σθων
passive	indicative	ἐνεδοιάσθην	ἐνεδοιάσθης	ἐνεδοιάσθη	ἐνεδοιάσθητον	ἐνεδοιασθήτην	ἐνεδοιάσθημεν	ἐνεδοιάσθητε	ἐνεδοιάσθησᾰν
	subjunctive	ἐνδοιασθῶ	ἐνδοιασθῇς	ἐνδοιασθῇ	ἐνδοιασθῆτον	ἐνδοιασθῆτον	ἐνδοιασθῶμεν	ἐνδοιασθῆτε	ἐνδοιασθῶσῐ(ν)
	optative	ἐνδοιασθείην	ἐνδοιασθείης	ἐνδοιασθείη	ἐνδοιασθεῖτον, ἐνδοιασθείητον	ἐνδοιασθείτην, ἐνδοιασθειήτην	ἐνδοιασθεῖμεν, ἐνδοιασθείημεν	ἐνδοιασθεῖτε, ἐνδοιασθείητε	ἐνδοιασθεῖεν, ἐνδοιασθείησᾰν
	imperative		ἐνδοιάσθητῐ	ἐνδοιασθήτω	ἐνδοιάσθητον	ἐνδοιασθήτων		ἐνδοιάσθητε	ἐνδοιασθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἐνδοιᾶσαι			ἐνδοιάσᾰσθαι		ἐνδοιασθῆναι
participle	m	ἐνδοιάσᾱς			ἐνδοιασᾰ́μενος		ἐνδοιασθείς
	f	ἐνδοιάσᾱσᾰ			ἐνδοιασᾰμένη		ἐνδοιασθεῖσᾰ
	n	ἐνδοιᾶσᾰν			ἐνδοιασᾰ́μενον		ἐνδοιασθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• ἐνδοιάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἐνδοιάζω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἐνδοιάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • doubt idem, page 248.
  • fluctuate idem, page 330.
  • hesitate idem, page 398.
  • vacillate idem, page 942.
  • waver idem, page 967.