ἐνοικῶν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.noi̯.kɔ̂ːn/ → /e.nyˈkon/ → /e.niˈkon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.noi̯.kɔ̂ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e.nyˈkon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.nyˈkon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.nyˈkon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.niˈkon/

Participle

ἐνοικῶν • (enoikôn) m (feminine ἐνοικοῦσᾰ, neuter ἐνοικοῦν); first/third declension

1. present active participle contracted of ἐνοικέω (enoikéō)

Declension

First and third declension of ἐνοικῶν; ἐνοικοῦσᾰ; ἐνοικοῦν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐνοικῶν enoikôn	ἐνοικοῦσᾰ enoikoûsa	ἐνοικοῦν enoikoûn		ἐνοικοῦντε enoikoûnte	ἐνοικούσᾱ enoikoúsā	ἐνοικοῦντε enoikoûnte		ἐνοικοῦντες enoikoûntes	ἐνοικοῦσαι enoikoûsai	ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta
Genitive		ἐνοικοῦντος enoikoûntos	ἐνοικούσης enoikoúsēs	ἐνοικοῦντος enoikoûntos		ἐνοικούντοιν enoikoúntoin	ἐνοικούσαιν enoikoúsain	ἐνοικούντοιν enoikoúntoin		ἐνοικούντων enoikoúntōn	ἐνοικουσῶν enoikousôn	ἐνοικούντων enoikoúntōn
Dative		ἐνοικοῦντῐ enoikoûnti	ἐνοικούσῃ enoikoúsēi	ἐνοικοῦντῐ enoikoûnti		ἐνοικούντοιν enoikoúntoin	ἐνοικούσαιν enoikoúsain	ἐνοικούντοιν enoikoúntoin		ἐνοικοῦσῐ / ἐνοικοῦσῐν enoikoûsi(n)	ἐνοικούσαις enoikoúsais	ἐνοικοῦσῐ / ἐνοικοῦσῐν enoikoûsi(n)
Accusative		ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta	ἐνοικοῦσᾰν enoikoûsan	ἐνοικοῦν enoikoûn		ἐνοικοῦντε enoikoûnte	ἐνοικούσᾱ enoikoúsā	ἐνοικοῦντε enoikoûnte		ἐνοικοῦντᾰς enoikoûntas	ἐνοικούσᾱς enoikoúsās	ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta
Vocative		ἐνοικῶν enoikôn	ἐνοικοῦσᾰ enoikoûsa	ἐνοικοῦν enoikoûn		ἐνοικοῦντε enoikoûnte	ἐνοικούσᾱ enoikoúsā	ἐνοικοῦντε enoikoûnte		ἐνοικοῦντες enoikoûntes	ἐνοικοῦσαι enoikoûsai	ἐνοικοῦντᾰ enoikoûnta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐνοικούντως enoikoúntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.