ἐρείσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.rěː.saːs/ → /eˈri.sas/ → /eˈri.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.rěː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈri.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈri.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈri.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈri.sas/

Participle

ἐρείσᾱς • (ereísās) m (feminine ἐρείσᾱσᾰ, neuter ἐρεῖσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of ἐρείδω (ereídō)

Declension

First and third declension of ἐρείσᾱς; ἐρείσᾱσᾰ; ἐρεῖσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐρείσᾱς ereísās	ἐρείσᾱσᾰ ereísāsa	ἐρεῖσᾰν ereîsan		ἐρείσᾰντε ereísante	ἐρεισᾱ́σᾱ ereisā́sā	ἐρείσᾰντε ereísante		ἐρείσᾰντες ereísantes	ἐρείσᾱσαι ereísāsai	ἐρείσᾰντᾰ ereísanta
Genitive		ἐρείσᾰντος ereísantos	ἐρεισᾱ́σης ereisā́sēs	ἐρείσᾰντος ereísantos		ἐρεισᾰ́ντοιν ereisántoin	ἐρεισᾱ́σαιν ereisā́sain	ἐρεισᾰ́ντοιν ereisántoin		ἐρεισᾰ́ντων ereisántōn	ἐρεισᾱσῶν ereisāsôn	ἐρεισᾰ́ντων ereisántōn
Dative		ἐρείσᾰντῐ ereísanti	ἐρεισᾱ́σῃ ereisā́sēi	ἐρείσᾰντῐ ereísanti		ἐρεισᾰ́ντοιν ereisántoin	ἐρεισᾱ́σαιν ereisā́sain	ἐρεισᾰ́ντοιν ereisántoin		ἐρείσᾱσῐ / ἐρείσᾱσῐν ereísāsi(n)	ἐρεισᾱ́σαις ereisā́sais	ἐρείσᾱσῐ / ἐρείσᾱσῐν ereísāsi(n)
Accusative		ἐρείσᾰντᾰ ereísanta	ἐρείσᾱσᾰν ereísāsan	ἐρεῖσᾰν ereîsan		ἐρείσᾰντε ereísante	ἐρεισᾱ́σᾱ ereisā́sā	ἐρείσᾰντε ereísante		ἐρείσᾰντᾰς ereísantas	ἐρεισᾱ́σᾱς ereisā́sās	ἐρείσᾰντᾰ ereísanta
Vocative		ἐρείσᾱς ereísās	ἐρείσᾱσᾰ ereísāsa	ἐρεῖσᾰν ereîsan		ἐρείσᾰντε ereísante	ἐρεισᾱ́σᾱ ereisā́sā	ἐρείσᾰντε ereísante		ἐρείσᾰντες ereísantes	ἐρείσᾱσαι ereísāsai	ἐρείσᾰντᾰ ereísanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐρεισᾰ́ντως ereisántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.