ἐσπλέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /es.plé.ɔːn/ → /esˈple.on/ → /esˈple.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /es.plé.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /esˈple.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /esˈple.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /esˈple.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /esˈple.on/

Participle

ἐσπλέων • (espléōn) m (feminine ἐσπλέουσᾰ, neuter ἐσπλέον); first/third declension

1. present active participle of ἐσπλέω (espléō)

Declension

First and third declension of ἐσπλέων; ἐσπλέουσᾰ; ἐσπλέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἐσπλέων espléōn	ἐσπλέουσᾰ espléousa	ἐσπλέον espléon		ἐσπλέοντε espléonte	ἐσπλεούσᾱ espleoúsā	ἐσπλέοντε espléonte		ἐσπλέοντες espléontes	ἐσπλέουσαι espléousai	ἐσπλέοντᾰ espléonta
Genitive		ἐσπλέοντος espléontos	ἐσπλεούσης espleoúsēs	ἐσπλέοντος espléontos		ἐσπλεόντοιν espleóntoin	ἐσπλεούσαιν espleoúsain	ἐσπλεόντοιν espleóntoin		ἐσπλεόντων espleóntōn	ἐσπλεουσῶν espleousôn	ἐσπλεόντων espleóntōn
Dative		ἐσπλέοντῐ espléonti	ἐσπλεούσῃ espleoúsēi	ἐσπλέοντῐ espléonti		ἐσπλεόντοιν espleóntoin	ἐσπλεούσαιν espleoúsain	ἐσπλεόντοιν espleóntoin		ἐσπλέουσῐ / ἐσπλέουσῐν espléousi(n)	ἐσπλεούσαις espleoúsais	ἐσπλέουσῐ / ἐσπλέουσῐν espléousi(n)
Accusative		ἐσπλέοντᾰ espléonta	ἐσπλέουσᾰν espléousan	ἐσπλέον espléon		ἐσπλέοντε espléonte	ἐσπλεούσᾱ espleoúsā	ἐσπλέοντε espléonte		ἐσπλέοντᾰς espléontas	ἐσπλεούσᾱς espleoúsās	ἐσπλέοντᾰ espléonta
Vocative		ἐσπλέων espléōn	ἐσπλέουσᾰ espléousa	ἐσπλέον espléon		ἐσπλέοντε espléonte	ἐσπλεούσᾱ espleoúsā	ἐσπλέοντε espléonte		ἐσπλέοντες espléontes	ἐσπλέουσαι espléousai	ἐσπλέοντᾰ espléonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἐσπλεόντως espleóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.