ἑνδεκασύλλαβος

Ancient Greek

Etymology

From ἕνδεκα (héndeka, “eleven”) +‎ συλλαβή (sullabḗ, “syllable”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hen.de.ka.sýl.la.bos/ → /en.de.kaˈsyl.la.βos/ → /en.de.kaˈsi.la.vos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hen.de.ka.sýl.la.bos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)en.de.kaˈsyl.la.bos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /en.de.kaˈsyl.la.βos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /en.de.kaˈsyl.la.vos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /en.de.kaˈsi.la.vos/

Adjective

ἑνδεκᾰσύλλᾰβος • (hendekasúllabos) m or f (neuter ἑνδεκᾰσύλλᾰβον); second declension

1. with eleven syllables

Inflection

Second declension of ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβος; ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβος hendekasúllabos	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβον hendekasúllabon		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō		ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβοι hendekasúllaboi	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβᾰ hendekasúllaba
Genitive		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βου hendekasullábou	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βου hendekasullábou		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοιν hendekasulláboin	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοιν hendekasulláboin		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βων hendekasullábōn	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βων hendekasullábōn
Dative		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βῳ hendekasullábōi	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βῳ hendekasullábōi		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοιν hendekasulláboin	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοιν hendekasulláboin		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοις hendekasullábois	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βοις hendekasullábois
Accusative		ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβον hendekasúllabon	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβον hendekasúllabon		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βους hendekasullábous	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβᾰ hendekasúllaba
Vocative		ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβε hendekasúllabe	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβον hendekasúllabon		ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō	ἑνδεκᾰσῠλλᾰ́βω hendekasullábō		ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβοι hendekasúllaboi	ἑνδεκᾰσῠ́λλᾰβᾰ hendekasúllaba
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		—			—			ἑνδεκᾰσῠλλᾰβώτᾰτος hendekasullabṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: hendecasyllabus
  • → English: hendecasyllabic, hendecasyllable

Further reading

• “ἑνδεκασύλλαβος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἑνδεκασύλλαβος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἑνδεκασύλλαβος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• ἑνδεκασύλλαβος in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften