ἕλκων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hél.kɔːn/ → /ˈel.kon/ → /ˈel.kon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hél.kɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)el.kon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈel.kon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈel.kon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈel.kon/

Participle

ἕλκων • (hélkōn) m (feminine ἕλκουσᾰ, neuter ἕλκον); first/third declension

1. present active participle of ἕλκω (hélkō)

Declension

First and third declension of ἕλκων; ἕλκουσᾰ; ἕλκον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἕλκων hélkōn	ἕλκουσᾰ hélkousa	ἕλκον hélkon		ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte		ἕλκοντες hélkontes	ἕλκουσαι hélkousai	ἕλκοντᾰ hélkonta
Genitive		ἕλκοντος hélkontos	ἑλκούσης helkoúsēs	ἕλκοντος hélkontos		ἑλκόντοιν helkóntoin	ἑλκούσαιν helkoúsain	ἑλκόντοιν helkóntoin		ἑλκόντων helkóntōn	ἑλκουσῶν helkousôn	ἑλκόντων helkóntōn
Dative		ἕλκοντῐ hélkonti	ἑλκούσῃ helkoúsēi	ἕλκοντῐ hélkonti		ἑλκόντοιν helkóntoin	ἑλκούσαιν helkoúsain	ἑλκόντοιν helkóntoin		ἕλκουσῐ / ἕλκουσῐν hélkousi(n)	ἑλκούσαις helkoúsais	ἕλκουσῐ / ἕλκουσῐν hélkousi(n)
Accusative		ἕλκοντᾰ hélkonta	ἕλκουσᾰν hélkousan	ἕλκον hélkon		ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte		ἕλκοντᾰς hélkontas	ἑλκούσᾱς helkoúsās	ἕλκοντᾰ hélkonta
Vocative		ἕλκων hélkōn	ἕλκουσᾰ hélkousa	ἕλκον hélkon		ἕλκοντε hélkonte	ἑλκούσᾱ helkoúsā	ἕλκοντε hélkonte		ἕλκοντες hélkontes	ἕλκουσαι hélkousai	ἕλκοντᾰ hélkonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἑλκόντως helkóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.