ἠγαθοποιέεσθον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.é.es.tʰon/ → /i.ɣa.θo.pyˈe.es.θon/ → /i.ɣa.θo.piˈe.es.θon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.é.es.tʰon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡa.tʰo.pyˈe.es.tʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.pyˈe.es.θon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.pyˈe.es.θon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.θo.piˈe.es.θon/

Verb

ἠγᾰθοποιέεσθον • (ēgathopoiéesthon)

1. second-person dual imperfect mediopassive indicative of ἀγαθοποιέω (agathopoiéō)