Wiktionary

ἀγαθοποιέω

Ancient Greek

edit

Etymology

edit

From ἀγαθός (agathós, “good”) +‎ ποιέω (poiéō, “to do”).

Pronunciation

edit
 

Verb

edit

ἀγαθοποιέω • (agathopoiéō) (Koine)

  1. (transitive, intransitive) to do good to, be helpful to; to benefit
  2. (intransitive) to act morally or dutifully

Inflection

edit
   Present: ἀγαθοποιῶ, ἀγαθοποιοῦμαι (Koine, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγαθοποιῶ ἀγαθοποιεῖς ἀγαθοποιεῖ ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιοῦμεν ἀγαθοποιεῖτε ἀγαθοποιοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀγαθοποιῶ ἀγαθοποιῇς ἀγαθοποιῇ ἀγαθοποιῆτον ἀγαθοποιῆτον ἀγαθοποιῶμεν ἀγαθοποιῆτε ἀγαθοποιῶσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιοίην,
ἀγαθοποιοῖμῐ 		ἀγαθοποιοίης,
ἀγαθοποιοῖς 		ἀγαθοποιοίη,
ἀγαθοποιοῖ 		ἀγαθοποιοῖτον,
ἀγαθοποιοίητον 		ἀγαθοποιοίτην,
ἀγαθοποιοιήτην 		ἀγαθοποιοῖμεν,
ἀγαθοποιοίημεν 		ἀγαθοποιοῖτε,
ἀγαθοποιοίητε 		ἀγαθοποιοῖεν,
ἀγαθοποιοίησᾰν
imperative   ἀγαθοποίει ἀγαθοποιείτω ἀγαθοποιεῖτον ἀγαθοποιείτων   ἀγαθοποιεῖτε ἀγαθοποιούντων
middle/
passive 		indicative ἀγαθοποιοῦμαι ἀγαθοποιεῖ,
ἀγαθοποιῇ 		ἀγαθοποιεῖται ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιούμεθᾰ ἀγαθοποιεῖσθε ἀγαθοποιοῦνται
subjunctive ἀγαθοποιῶμαι ἀγαθοποιῇ ἀγαθοποιῆται ἀγαθοποιῆσθον ἀγαθοποιῆσθον ἀγαθοποιώμεθᾰ ἀγαθοποιῆσθε ἀγαθοποιῶνται
optative ἀγαθοποιοίμην ἀγαθοποιοῖο ἀγαθοποιοῖτο ἀγαθοποιοῖσθον ἀγαθοποιοίσθην ἀγαθοποιοίμεθᾰ ἀγαθοποιοῖσθε ἀγαθοποιοῖντο
imperative   ἀγαθοποιοῦ ἀγαθοποιείσθω ἀγαθοποιεῖσθον ἀγαθοποιείσθων   ἀγαθοποιεῖσθε ἀγαθοποιείσθων
active middle/passive
infinitive ἀγαθοποιεῖν ἀγαθοποιεῖσθαι
participle m ἀγαθοποιῶν ἀγαθοποιούμενος
f ἀγαθοποιοῦσᾰ ἀγαθοποιουμένη
n ἀγαθοποιοῦν ἀγαθοποιούμενον
   Imperfect: ἠγαθοποίουν, ἠγαθοποιούμην (Koine, contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίουν ἠγαθοποίεις ἠγαθοποίει ἠγαθοποιεῖτον ἠγαθοποιείτην ἠγαθοποιοῦμεν ἠγαθοποιεῖτε ἠγαθοποίουν
middle/
passive 		indicative ἠγαθοποιούμην ἠγαθοποιοῦ ἠγαθοποιεῖτο ἠγαθοποιεῖσθον ἠγαθοποιείσθην ἠγαθοποιούμεθᾰ ἠγαθοποιεῖσθε ἠγαθοποιοῦντο
   Future: ἀγαθοποιήσω, ἀγαθοποιήσομαι, ἀγαθοποιηθήσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀγαθοποιήσω ἀγαθοποιήσεις ἀγαθοποιήσει ἀγαθοποιήσετον ἀγαθοποιήσετον ἀγαθοποιήσομεν ἀγαθοποιήσετε ἀγαθοποιήσουσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιήσοιμῐ ἀγαθοποιήσοις ἀγαθοποιήσοι ἀγαθοποιήσοιτον ἀγαθοποιησοίτην ἀγαθοποιήσοιμεν ἀγαθοποιήσοιτε ἀγαθοποιήσοιεν
middle indicative ἀγαθοποιήσομαι ἀγαθοποιήσῃ,
ἀγαθοποιήσει 		ἀγαθοποιήσεται ἀγαθοποιήσεσθον ἀγαθοποιήσεσθον ἀγαθοποιησόμεθᾰ ἀγαθοποιήσεσθε ἀγαθοποιήσονται
optative ἀγαθοποιησοίμην ἀγαθοποιήσοιο ἀγαθοποιήσοιτο ἀγαθοποιήσοισθον ἀγαθοποιησοίσθην ἀγαθοποιησοίμεθᾰ ἀγαθοποιήσοισθε ἀγαθοποιήσοιντο
passive indicative ἀγαθοποιηθήσομαι ἀγαθοποιηθήσῃ ἀγαθοποιηθήσεται ἀγαθοποιηθήσεσθον ἀγαθοποιηθήσεσθον ἀγαθοποιηθησόμεθᾰ ἀγαθοποιηθήσεσθε ἀγαθοποιηθήσονται
optative ἀγαθοποιηθησοίμην ἀγαθοποιηθήσοιο ἀγαθοποιηθήσοιτο ἀγαθοποιηθήσοισθον ἀγαθοποιηθησοίσθην ἀγαθοποιηθησοίμεθᾰ ἀγαθοποιηθήσοισθε ἀγαθοποιηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀγαθοποιήσειν ἀγαθοποιήσεσθαι ἀγαθοποιηθήσεσθαι
participle m ἀγαθοποιήσων ἀγαθοποιησόμενος ἀγαθοποιηθησόμενος
f ἀγαθοποιήσουσᾰ ἀγαθοποιησομένη ἀγαθοποιηθησομένη
n ἀγαθοποιῆσον ἀγαθοποιησόμενον ἀγαθοποιηθησόμενον
   Aorist: ἠγαθοποίησᾰ, ἠγαθοποιησᾰ́μην, ἠγαθοποιήθην (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠγαθοποίησᾰ ἠγαθοποίησᾰς ἠγαθοποίησε(ν) ἠγαθοποιήσᾰτον ἠγαθοποιησᾰ́την ἠγαθοποιήσᾰμεν ἠγαθοποιήσᾰτε ἠγαθοποίησᾰν
subjunctive ἀγαθοποιήσω ἀγαθοποιήσῃς ἀγαθοποιήσῃ ἀγαθοποιήσητον ἀγαθοποιήσητον ἀγαθοποιήσωμεν ἀγαθοποιήσητε ἀγαθοποιήσωσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιήσαιμῐ ἀγαθοποιήσειᾰς,
ἀγαθοποιήσαις 		ἀγαθοποιήσειε(ν),
ἀγαθοποιήσαι 		ἀγαθοποιήσαιτον ἀγαθοποιησαίτην ἀγαθοποιήσαιμεν ἀγαθοποιήσαιτε ἀγαθοποιήσειᾰν,
ἀγαθοποιήσαιεν
imperative   ἀγαθοποίησον ἀγαθοποιησᾰ́τω ἀγαθοποιήσᾰτον ἀγαθοποιησᾰ́των   ἀγαθοποιήσᾰτε ἀγαθοποιησᾰ́ντων
middle indicative ἠγαθοποιησᾰ́μην ἠγαθοποιήσω ἠγαθοποιήσᾰτο ἠγαθοποιήσᾰσθον ἠγαθοποιησᾰ́σθην ἠγαθοποιησᾰ́μεθᾰ ἠγαθοποιήσᾰσθε ἠγαθοποιήσᾰντο
subjunctive ἀγαθοποιήσωμαι ἀγαθοποιήσῃ ἀγαθοποιήσηται ἀγαθοποιήσησθον ἀγαθοποιήσησθον ἀγαθοποιησώμεθᾰ ἀγαθοποιήσησθε ἀγαθοποιήσωνται
optative ἀγαθοποιησαίμην ἀγαθοποιήσαιο ἀγαθοποιήσαιτο ἀγαθοποιήσαισθον ἀγαθοποιησαίσθην ἀγαθοποιησαίμεθᾰ ἀγαθοποιήσαισθε ἀγαθοποιήσαιντο
imperative   ἀγαθοποίησαι ἀγαθοποιησᾰ́σθω ἀγαθοποιήσᾰσθον ἀγαθοποιησᾰ́σθων   ἀγαθοποιήσᾰσθε ἀγαθοποιησᾰ́σθων
passive indicative ἠγαθοποιήθην ἠγαθοποιήθης ἠγαθοποιήθη ἠγαθοποιήθητον ἠγαθοποιηθήτην ἠγαθοποιήθημεν ἠγαθοποιήθητε ἠγαθοποιήθησᾰν
subjunctive ἀγαθοποιηθῶ ἀγαθοποιηθῇς ἀγαθοποιηθῇ ἀγαθοποιηθῆτον ἀγαθοποιηθῆτον ἀγαθοποιηθῶμεν ἀγαθοποιηθῆτε ἀγαθοποιηθῶσῐ(ν)
optative ἀγαθοποιηθείην ἀγαθοποιηθείης ἀγαθοποιηθείη ἀγαθοποιηθεῖτον,
ἀγαθοποιηθείητον 		ἀγαθοποιηθείτην,
ἀγαθοποιηθειήτην 		ἀγαθοποιηθεῖμεν,
ἀγαθοποιηθείημεν 		ἀγαθοποιηθεῖτε,
ἀγαθοποιηθείητε 		ἀγαθοποιηθεῖεν,
ἀγαθοποιηθείησᾰν
imperative   ἀγαθοποιήθητῐ ἀγαθοποιηθήτω ἀγαθοποιήθητον ἀγαθοποιηθήτων   ἀγαθοποιήθητε ἀγαθοποιηθέντων
active middle passive
infinitive ἀγαθοποιῆσαι ἀγαθοποιήσᾰσθαι ἀγαθοποιηθῆναι
participle m ἀγαθοποιήσᾱς ἀγαθοποιησᾰ́μενος ἀγαθοποιηθείς
f ἀγαθοποιήσᾱσᾰ ἀγαθοποιησᾰμένη ἀγαθοποιηθεῖσᾰ
n ἀγαθοποιῆσᾰν ἀγαθοποιησᾰ́μενον ἀγαθοποιηθέν

References

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀγαθοποιέω&oldid=76656665"