ἠγαθοποιέοντο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.é.on.to/ → /i.ɣa.θo.pyˈe.on.to/ → /i.ɣa.θo.piˈe.on.do/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.é.on.to/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡa.tʰo.pyˈe.on.to/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.pyˈe.on.to/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.pyˈe.on.to/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.θo.piˈe.on.do/

Verb

ἠγᾰθοποιέοντο • (ēgathopoiéonto)

1. third-person plural imperfect mediopassive indicative of ἀγαθοποιέω (agathopoiéō)