ἠγαθοποιησάμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.sá.mɛːn/ → /i.ɣa.θo.py.iˈsa.min/ → /i.ɣa.θo.pi.iˈsa.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.ɡa.tʰo.poi̯.ɛː.sá.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.ɡa.tʰo.py.e̝ˈsa.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.py.iˈsa.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ɣa.θo.py.iˈsa.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ɣa.θo.pi.iˈsa.min/

Verb

ἠγᾰθοποιησάμην • (ēgathopoiēsámēn)

1. first-person singular aorist middle indicative of ἀγαθοποιέω (agathopoiéō)