ἠγγέλκετον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡél.ke.ton/ → /iɲˈɟel.ce.ton/ → /iɲˈɟel.ce.ton/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡél.ke.ton/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋˈɡel.ke.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲˈɟel.ce.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲˈɟel.ce.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲˈɟel.ce.ton/

Verb

ἠγγέλκετον • (ēngélketon)

1. second-person dual perfect active imperative of ἀγγέλλω (angéllō)