ἠγγειλάμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡeː.lá.mɛːn/ → /iɲ.ɟiˈla.min/ → /iɲ.ɟiˈla.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡeː.lá.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡiˈla.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟiˈla.min/

Verb

ἠγγειλάμην • (ēngeilámēn)

1. (Epic)/(Attic) first-person singular aorist middle indicative of ἀγγέλλω (angéllō)